Jadąc do Babadag - biografia autora
Andrzej Stasiuk urodził się 25 września 1960 roku w Warszawie. Był wielokrotnie wydalany ze szkoły średniej — z liceum, technikum i szkoły zawodowej — głównie ze względu na absencję i brak zainteresowania formalną edukacją. W młodości rozwijał się literacko samodzielnie, inspirując się m.in. twórczością Allena Ginsberga i Dylana Thomasa.
W latach 80. zaangażował się w działalność ruchu pacyfistycznego „Ruch Wolność i Pokój”. Po dezercji z wojska został skazany na półtoraroczny pobyt w więzieniu wojskowym – doświadczenie to później stało się literacką pożywką jego debiutanckiej książki „Mury Hebronu” (1992).
W 1986 roku zrezygnował z życia w stolicy i zamieszkał w niewielkiej wsi Czarne, a później Wołowiec w Beskidzie Niskim. Tam również wraz z żoną Moniką Sznajderman założył w 1996 roku niezależne Wydawnictwo Czarne, które promuje literaturę środkowoeuropejską.
Stasiuk zadebiutował w 1992 roku zbiorami opowiadań „Mury Hebronu”, ale prawdziwy rozgłos przyniósł mu powieść „Biały kruk” (1995). Jego styl – poetycki, refleksyjny, podróżniczy – rozwinął się w kolejnych zbiorach, takich jak „Opowieści galicyjskie”, „Dukla”, „Dziewięć”, a przede wszystkim reportażu eseju „Jadąc do Babadag” (2004), za który otrzymał w 2005 roku prestiżową Nagrodę Nike.
Stasiuk jest także eseistą i publicystą, regularnie współpracuje m.in. z „Gazetą Wyborczą”, „Rzeczpospolitą”, a jego teksty publikowane były również poza Polską.
