Anaruk, chłopiec z Grenlandii - geneza i gatunek utworu
„Anaruk, chłopiec z Grenlandii” to opowiadanie Czesława Centkiewicza, które wydane zostało w 1937 roku. Jest to utwór inspirowany prywatnymi doświadczeniami autora, który podróżował po krajach polarnych i na podstawie zdobytych doświadczeń przybliżał polskim czytelnikom informacje o odległych krajach i kontynentach. W przypadku „Anaruka chłopca z Grenlandii” przedmiotem opowieści stają się Inuici, a więc rdzenni mieszkańcy obszarów arktycznych, których codzienne życie przybliża nam narrator-polarnik.
Utwór realizuje główne cechy gatunku opowiadania, a więc:
- jest krótkim utworem, ma skondensowaną fabułę i koncentruje się na istotnych wydarzeniach w życiu postaci, tutaj właściwie całej społeczności,
- skupia się na jednym wątku: opowiadanie koncentruje się na ukazaniu sposobu funkcjonowania mieszkańców wioski,
- ma zwartą strukturę: pojawiają się co prawda wątki poboczne, jak choćby wtrącone opowieści, natomiast nie zaburzają one toku narracji: jej początek to pojawienie się polarnika, rozwinięcie to obserwacja przez niego życia wioski, natomiast zakończenie wiąże się z opuszczeniem przez polarnika Grenlandii.
