Bajka Aleksandra Puszkina rozpoczyna się opisem życia ubogiego rybaka i jego żony, którzy mieszkają w starej, biednej chacie nad brzegiem morza. Ich codzienność jest pełna trudów – rybak codziennie wypływa na morze, aby łowić ryby, co stanowi ich jedyne źródło utrzymania.
Pewnego dnia, podczas połowu, rybak łapie w swoją sieć niezwykłą złotą rybkę. Ku jego zdziwieniu, rybka zaczyna mówić ludzkim głosem. Prosi rybaka o wolność i obiecuje w zamian spełnić jego życzenia. Mężczyzna, będąc dobrym i prostolinijnym człowiekiem, nie chce jej przetrzymywać wbrew jej woli. Kiedy rybak wypuścił rybkę, nie prosząc o nic w zamian, wrócił do domu i opowiedział żonie o tym niezwykłym zdarzeniu.
Żona rybaka, która jest zrzędliwa i chciwa, oburza się na męża za jego brak wyobraźni i to, że rybak wypuścił rybkę. Nalega, by wrócił nad morze i poprosił złotą rybkę o nowe koryto, gdyż ich stare było już zniszczone. Rybak, niechętnie, ale posłusznie, udaje się nad morze i przekazuje prośbę żony. Rybka uczyniła, o co ją poproszono. Morze pozostało spokojne.
Kiedy żona otrzymuje nowe koryto, jej chciwość wzrasta. Wkrótce żąda nowego domu, który zastąpi ich starą lepiankę. Rybak postanowił ponownie pójść do rybki. Morze, choć nieco wzburzone, znów odpowiada spełnieniem życzenia. Nowy, piękny dom staje się ich schronieniem, lecz to również nie zaspokaja ambicji żony.
Kolejnym życzeniem żony jest zostanie szlachcianką. Rybka spełnia także to żądanie, a rybak i jego żona przenoszą się do wspaniałego dworu. Jednak i to nie wystarcza. Żona pragnie zostać królową, a następnie cesarzową. Każde kolejne życzenie sprawia, że morze staje się coraz bardziej wzburzone, co symbolizuje nadchodzące nieszczęście. Zachłanność żony rybaka nie zna jednak granic. We wszystkich rozkazach nie ma jednak ani jednego życzenia rybaka.
Nie zadowalając się władzą nad ludźmi, żona rybaka postanawia pójść jeszcze dalej. Żąda, by zostać władczynią mórz, która będzie mogła rozkazywać złotej rybce. Pewnego dnia rybak, pełen obaw, przekazuje to żądanie rybce. Tym razem rybka nie odpowiada słowem i odpływa w głąb morza. Wzburzone fale ogarniają brzeg, a rybak wraca do domu.
Kiedy dociera na miejsce, widzi, że wszystko, co wcześniej zdobyli, zniknęło. Ich bogactwo i zamek przemieniły się w starą, zniszczoną chatę, a żona siedzi przed swoim pierwotnym, połamanym korytem.
Bajka w prosty, lecz symboliczny sposób pokazuje zgubne skutki chciwości, pychy i niewdzięczności. Chciwość żony, zamiast prowadzić do szczęścia, ostatecznie doprowadza do utraty wszystkiego, co mieli. Przesłanie utworu ostrzega przed nadmiernymi ambicjami i przypomina o wartości skromności i wdzięczności.
Bajka opowiada o ubogim rybaku i jego żonie, którzy mieszkali w skromnej chacie nad morzem. Pewnego dnia rybak złowił złotą rybkę, która potrafiła mówić. Rybka błagała o wolność, obiecując w zamian spełnić życzenia rybaka. Litościwy i dobry rybak wypuścił rybkę bez żądania czegokolwiek.
Jednak jego żona, słysząc o magicznej rybce, zmusiła go, by wrócił nad morze i poprosił o nowe koryto, gdyż stare było już zniszczone. Złota rybka spełnia życzenia. Z czasem żądania żony stawały się coraz bardziej wygórowane: chciała nowego domu, a potem zamku. Następnie zażądała, by zostać królową, a później cesarzową. Rybka spełniała wszystkie życzenia, choć za każdym razem morze stawało się coraz bardziej wzburzone, co zapowiadało nieszczęście. Zachłanność żony rybaka cały czas rosła.
Na końcu żona zażądała, by rybka uczyniła ją władczynią mórz. Chciała tym samym rozkazywać złotej rybce. Gdy rybak przekazał jej żądanie, rybka milcząco odpłynęła. Rybak wrócił do domu i zobaczył, że ich chata znów stała się biedną, starą lepianką, a żona siedziała przed zniszczonym korytem.
Historia przestrzega przed chciwością i niewdzięcznością, pokazując, że nadmierne żądania prowadzą do utraty wszystkiego.
1. Przedstawienie ubogiego życia rybaka i jego żony mieszkających w starej chacie nad morzem.
2. Rybak wyławia złotą rybkę, która przemawia ludzkim głosem i błaga o wolność.
3. Rybak, wzruszony prośbą, wypuszcza rybkę na wolność, nie prosząc o spełnienie żadnego życzenia.
4. Rybak opowiada żonie o złotej rybce i jej obietnicy spełnienia życzeń.
5. Na usilne prośby żony rybak prosi rybkę o nowe koryto, a złota rybka spełnia życzenia.
6. Niezadowolona żona żąda nowego domu, a rybak ponownie udaje się do rybki, która spełnia i to żądanie.
7. Żona pragnie zostać szlachcianką; rybka spełnia życzenie, ale morze staje się nieco wzburzone.
8. Żona żąda korony królowej; rybka spełnia życzenie, czemu towarzyszy bardzo niespokojne morze.
9. Żona chce zostać cesarzową, rybka spełnia więc i to żądanie.
10. Żona postanawia, że chce być władczynią mórz i mieć władzę nad złotą rybką.
11. Złota rybka milczy i odpływa, pozostawiając życzenie niespełnione.
12. Rybak wraca do domu i zastaje starą, zniszczoną chatę oraz żonę siedzącą przed połamanym korytem.
Rybak – człowiek prosty, skromny i dobroduszny. Wiedzie spokojne życie w ubogiej chacie nad brzegiem morza, nie marząc o bogactwach czy zaszczytach. Jego codzienność opiera się na ciężkiej pracy, którą przyjmuje z pokorą. Rybak jest także litościwy i empatyczny – złowioną złotą rybkę wypuszcza na wolność, nie prosząc o nic w zamian, co świadczy o jego bezinteresowności i szlachetności. Jednak w relacji z żoną okazuje się uległy i podporządkowany. Zgodnie z jej żądaniami wielokrotnie wraca do rybki, mimo że sam nie chce niczego więcej od życia. Rybak symbolizuje pokorę i prostotę, a jego postać stanowi kontrast wobec chciwości i pychy żony.
Żona rybaka – zrzędliwa, wiecznie niezadowolona i chciwa. Od początku historii wytyka mężowi brak inicjatywy i przedsiębiorczości, nakłaniając go do korzystania z magii złotej rybki. Jest ambitna, lecz w sposób destrukcyjny – jej pragnienia stale rosną, od prośby o nowe koryto, przez dom i tytuły szlachcianki, królowej i cesarzowej, aż po absurdalne żądanie władzy nad morzami i złotą rybką. Żona jest także niewdzięczna; każda zdobycz przestaje ją cieszyć w momencie, gdy ją otrzymuje, a ona natychmiast zaczyna pożądać czegoś większego. Jej postać jest symbolem nieumiarkowania i pychy, które ostatecznie prowadzą do utraty wszystkiego. Żona rybaka stanowi ostrzeżenie przed zgubnymi skutkami chciwości i braku pokory.
Złota rybka – postać magiczna i potężna, obdarzona zdolnością spełniania życzeń. Reprezentuje siły wyższe, które mogą być łaskawe, ale mają swoje granice. Początkowo rybka jest cierpliwa i wyrozumiała – spełnia kolejne prośby rybaka, mimo że jego żona staje się coraz bardziej roszczeniowa. Jednak rybka pozostaje sprawiedliwa – kiedy żądania żony przekraczają wszelkie granice, odmawia spełnienia ostatniego życzenia i odpływa. Jej reakcja przywraca pierwotny porządek, ukazując, że równowaga i zasady moralne są nieodzowne. Złota rybka symbolizuje również mądrość i konsekwencję, przypominając, że chciwość i pycha muszą zostać ukarane.
Czas akcji w „Bajce o rybaku i rybce” Aleksandra Puszkina nie jest precyzyjnie określony, co jest typowe dla baśni. Opowieść osadzona jest w świecie ponadczasowym. Służy to podkreśleniu uniwersalności przedstawionych wartości i morałów. Można przypuszczać, że akcja toczy się w dawnych czasach, kiedy ludzie wiedli proste, wiejskie życie, bliskie naturze.
Miejscem akcji jest przede wszystkim nadmorska okolica, gdzie mieszka rybak z żoną. Ich dom to skromna, biedna chata stojąca na brzegu morza. Morze odgrywa ważną rolę w utworze – jest miejscem, gdzie rybak łowi ryby, a także przestrzenią, z której wyłania się złota rybka. Zmieniające się fale morza odzwierciedlają emocje i napięcia w historii: początkowo spokojne, z każdą kolejną prośbą stają się coraz bardziej wzburzone, co symbolizuje zbliżające się nieszczęście.
Dalsze miejsca akcji zmieniają się wraz z kolejnymi życzeniami żony: najpierw pojawia się nowy dom, potem dwór szlachcianki, królewski zamek, a w końcu cesarski pałac. Te zmiany w scenerii odzwierciedlają rosnące ambicje żony, choć ostatecznie cała historia kończy się powrotem do pierwotnego miejsca – biednej chaty nad morzem, co podkreśla cykliczność i konsekwencje pychy oraz chciwości.
Historia ubogiego rybaka, jego żony i złotej rybki w wersji Aleksandra Puszkina powstała w 1833 roku i jest jednym z utworów inspirowanych ludową tradycją bajkową. Puszkin czerpał pomysły do swoich dzieł z rosyjskiego folkloru, który szczególnie fascynował go w latach 30. XIX wieku. Utwór jest częścią zbioru jego baśni poetyckich, w których autor łączył elementy rodzimej kultury z uniwersalnymi motywami i wartościami.
Bajka nawiązuje do archetypicznych wątków znanych w literaturze ludowej i baśniach innych kultur, takich jak historia o magicznym stworzeniu, które spełnia życzenia. W literaturze światowej podobne motywy można odnaleźć w niemieckiej baśni „O rybaku i jego żonie” zebranej przez braci Grimm, jednak Puszkin dostosował je do realiów rosyjskiej kultury i nadał im oryginalną formę poetycką. To jego wersja jest najbardziej znaną formą tej historii.
Tworząc swoje baśnie, Puszkin dążył do wzbogacenia literatury rosyjskiej o dzieła inspirowane ludowymi tradycjami, jednocześnie podkreślając uniwersalne przesłanie dotyczące ludzkiej natury, moralności i konsekwencji naszych wyborów. „Bajka o rybaku i rybce” jest przykładem jego mistrzostwa w łączeniu prostoty ludowej opowieści z głębią filozoficznych i etycznych refleksji. W utworze Puszkin krytykuje ludzką chciwość, pychę i niewdzięczność, co nadaje bajce ponadczasowy charakter i uniwersalny morał.
„Bajka o rybaku i rybce” to klasyczna bajka poetycka, która łączy elementy baśni i dydaktycznej opowieści. Dzięki mistrzowskiemu stylowi Puszkina oraz uniwersalnemu przesłaniu utwór ten zajmuje ważne miejsce w literaturze światowej jako przykład dzieła łączącego prostotę ludowej opowieści z głębią literackiego wyrazu.
Cechy gatunkowe:
• Obecność magicznych postaci i zjawisk, takich jak mówiąca złota rybka zdolna spełniać życzenia.
• Brak konkretnie określonego czasu akcji, co nadaje utworowi uniwersalny i ponadczasowy charakter.
• Podział na wyraźnie dobre i złe cechy bohaterów (rybak – dobroć i pokora, żona – chciwość i pycha).
• Bajka ma wyraźny morał: krytykuje chciwość, pychę i brak wdzięczności, jednocześnie podkreślając wartość skromności i pokory.
• Utwór pełni rolę przestrogi, ucząc czytelnika, że nadmierne ambicje prowadzą do zguby.
• Choć zakorzeniona w rosyjskim folklorze, historia ma uniwersalny wymiar i odnosi się do ludzkiej natury niezależnie od epoki czy kultury.
Bajka o rybaku i złotej rybce to przestroga przed zgubnymi cechami, takimi jak chciwość, pycha czy brak wdzięczności. Utwór uczy, że przesadne pragnienia i żądza władzy prowadzą do utraty wszystkiego, co się posiada. Opowieść o rybaku i złotej rybce podkreśla również znaczenie skromności, pokory i życia w harmonii z naturą oraz siłami wyższymi.
Chciwość i nieumiarkowanie — żona rybaka symbolizuje niepohamowaną chciwość, która prowadzi do rosnących żądań. Kiedy okazuje się, że złota rybka spełnia życzenia, zaczyna od prostego życzenia (nowe koryto), ale szybko pragnie coraz więcej – od nowego domu, przez władzę królowej i cesarzowej, aż po kontrolę nad morzem i złotą rybką. Utwór pokazuje, że chciwość nigdy nie jest zaspokojona i zawsze prowadzi do zguby.
Pycha i żądza władzy – żona rybaka staje się coraz bardziej pyszna i żąda władzy absolutnej, chcąc ostatecznie przewyższyć same siły natury. Jej pycha jest przyczyną upadku i powrotu do pierwotnej biedy. Złota rybka spełnia życzenia kobiety bardzo długo i cierpliwie, ale w końcu granica zostaje przekroczona. Bajka ostrzega przed niszczycielskim wpływem ambicji pozbawionych pokory i umiaru.
Pokora i skromność – postawa rybaka kontrastuje z zachowaniem jego żony. Jest on osobą skromną, która nie marzy o bogactwach ani zaszczytach. Chociaż jest uległy wobec żony, pozostaje wierny swojej naturze.
Wdzięczność i jej brak – brak wdzięczności żony wobec złotej rybki i rybaka prowadzi do jej zguby. Każde spełnione życzenie nie wywołuje radości, lecz wzbudza kolejne, większe pragnienia.
Harmonia z naturą – złota rybka i wzburzone morze symbolizują siły natury, które są cierpliwe, ale mają swoje granice. Kiedy żądania żony naruszają równowagę, natura wymierza sprawiedliwość, odmawiając dalszej pomocy.
Relacje międzyludzkie – relacja między rybakiem a jego żoną ukazuje problem dominacji jednej osoby nad drugą. Żona, wykorzystując uległość męża, narzuca swoje żądania, co prowadzi do destrukcji.
Tytuł „Bajka o rybaku i rybce” w prosty, lecz symboliczny sposób zapowiada treść utworu. Tytuł jasno określa, że opowieść dotyczy rybaka i złotej rybki, dwóch centralnych postaci w historii. Rybak symbolizuje prostotę, pokorę i życie zgodne z naturą, natomiast rybka to postać magiczna, która spełnia życzenia, ale jednocześnie stawia granice ludzkiej chciwości i pychy.
Aleksander Siergiejewicz Puszkin urodził się 6 czerwca 1799 roku w Moskwie, w zamożnej rodzinie szlacheckiej. Puszkin pochodził z rodziny o arystokratycznych korzeniach, choć jego przodkowie mieli również egzotyczne pochodzenie. Jednym z jego pradziadków był Abram Hannibal, pochodzący z Afryki ulubieniec cara Piotra Wielkiego. Puszkin był wychowywany w atmosferze intelektualnej i artystycznej, co sprzyjało rozwojowi jego talentu. Od 1811 roku uczęszczał do prestiżowego Liceum Carskiego Sioła (obecnie w Puszkinie), gdzie rozwijał swoje zainteresowania literackie. Już w czasach szkolnych jego poetycki talent zwrócił uwagę nauczycieli i rówieśników.
Po ukończeniu liceum w 1817 roku rozpoczął pracę w służbie państwowej w Petersburgu, jednak jego prawdziwą pasją była poezja. Wkrótce zyskał sławę dzięki swoim wierszom, które charakteryzowały się odwagą w podejmowaniu tematów politycznych i społecznych. Już w młodości Puszkin stał się symbolem wolnościowych idei, co przysporzyło mu kłopotów z władzami carskimi. W 1820 roku napisał poemat „Rusłan i Ludmiła”, który przyniósł mu ogromną popularność. Jego odwaga literacka i krytyczne podejście do systemu sprawiły jednak, że został zesłany na południe Rosji, co zapoczątkowało okres jego intensywnej pracy twórczej.
Zesłania, które miały na celu ograniczenie jego wpływu na społeczeństwo, nie powstrzymały Puszkina od pisania. W tym czasie powstały jedne z jego najważniejszych dzieł, takie jak: „Jeździec miedziany” – poemat odwołujący się do historii Rosji oraz „Eugeniusz Oniegin” – powieść wierszem, uznawana za jedno z największych osiągnięć literatury rosyjskiej.
Puszkina postrzega się jako ojca nowoczesnej literatury rosyjskiej. Jego twórczość, obejmująca poezję, dramaty, powieści i baśnie, miała ogromny wpływ na rozwój literatury rosyjskiej i europejskiej. Inne ważne dzieła Puszkina to np. „Borys Godunow” – dramat historyczny, „Córka kapitana” – opowieść o miłości i lojalności w trudnych czasach czy „Bajka o rybaku i rybce” – poetycka opowieść o chciwości i pokorze.
W 1831 roku Puszkin ożenił się z Natalią Gonczarową, jedną z najpiękniejszych kobiet Petersburga. Ich związek stał się głośny, ale niepozbawiony dramatów. Natalia przyciągała uwagę mężczyzn, co prowadziło do wielu konfliktów. W latach 30. XIX wieku Puszkin znalazł się w trudnej sytuacji finansowej i politycznej. Jego prace były cenzurowane, a on sam czuł się ograniczany przez reżim carski. W 1837 roku Puszkin wziął udział w pojedynku z francuskim oficerem Georges'em d'Anthèsem, który miał romans z jego żoną. Pojedynek zakończył się tragicznie – Puszkin został ciężko ranny i zmarł 10 lutego 1837 roku w Petersburgu. Miał zaledwie 37 lat.
