Spis treści:
Rodzaje szlaków turystycznych w Polsce
Pierwsze szlaki turystyczne na ziemiach polskich zostały wyznakowane w 1887 roku przez Towarzystwo Tatrzańskie. Następnie prace te kontynuowały Polskie Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Od 1950 roku zajmują się tym specjalne komisje Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK).
Obecnie na terenie kraju mamy ponad 63 000 km szlaków turystycznych, które można podzielić na:
- szlaki piesze;
- szlaki rowerowe;
- szlaki narciarskie;
- szlaki konne;
- szlaki wodne.
W artykule skupimy się na oznaczeniach szlaków pieszych, jednak to dobry moment, aby wyjaśnić, skąd wzięła się powszechne przekonanie, że czarny szlak jest najtrudniejszy.
Takie stwierdzenie jest prawdziwe, jednak tylko w kontekście szlaków narciarskich – wtedy czarny pasek między dwiema pomarańczowymi belkami w istocie ostrzega niedoświadczonych narciarzy przed wymagającym przejazdem.
Sprawdź się: Wielki QUIZ geograficzny. Wiesz, gdzie to jest?
W przypadku szlaków pieszych, gdzie kolor umieszcza się między białymi pasami czarne oznaczenie informuje o czymś innym. O czym? Tym zajmiemy się poniżej.
Kolory szlaków – co oznaczają?
Kolory szlaków pieszych w Polsce są określone za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są białe, natomiast środkowy jest wypełniony inną farbą. Odległość między kolejnymi znacznikami nie powinna przekraczać 200 metrów.
Spotykane w polskich górach kolory szlaków turystycznych to:
- Czerwony – oznacza szlak główny. Od tej trasy odchodzą zwykle szlaki oznaczone innymi kolorami. Czerwone szlaki prowadzą przez najbardziej atrakcyjne okolice i są najczęściej uczęszczane przez turystów.
- Zielony – informuje, że szlak prowadzi do konkretnej atrakcji, punktu widokowego, czy charakterystycznej formacji skalnej. Często kończy się on w miejscu, z którego nie odchodzi żaden inny szlak, więc po dotarciu do celu trzeba wrócić tą samą drogą.
- Żółty – oznacza krótkie trasy łączące dwa inne szlaki (szlaki łącznikowe).
- Niebieski – przysługuje trasom nieco mniej popularnym niż czerwone, przede wszystkim ze względu na swoją długość. Szlaki niebieskie są dalekobieżne, często mierzone w dziesiątkach, a niekiedy nawet setkach kilometrów.
- Czarny – jest często błędnie interpretowany. W rzeczywistości jest to również szlak łącznikowy, który oferuje najkrótszą możliwą drogę do danego miejsca. Droga "na skróty" może być wymagająca, ale takie utrudnienia nie są niezbędne do oznaczenia szlaku kolorem czarnym.
Poniższa grafika przedstawia dodatkowe oznaczenia, które można spotkać na polskich szlakach:
Na pewnych odcinkach ta sama trasa może być oznaczona dwoma (i więcej) kolorami. Według wytycznych PTTK długość takich fragmentów nie powinna przekraczać 3 kilometrów. Na dobrze przygotowanych szlakach w punktach przecięcia znajdziemy drogowskazy wskazujące orientacyjny czas potrzebny do ukończenia odcinka. Jest to średni czas pokonywania odcinka przez "przeciętnego turystę" stałym tempem z uwzględnieniem przeszkód terenowych, jednak bez doliczania postojów, czy zbaczania z trasy.
W niektórych regionach, np. na Pomorzu, drogowskazy informują o liczbie kilometrów do końca trasy. Podobny system obowiązuje także w Czechach, co warto pamiętać, wyruszając na międzynarodowe szlaki turystyczne.
Źródła: msw-pttk.org.pl; skalnik.pl
Czytaj także:
Najdłuższe jaskinie w Polsce i na świecie. Kto może je zwiedzić?
Morskie Oko – największe jezioro w Tatrach. Ale nie jest najwyżej położone
Miasteczko jak z bajki. Uznawane za jedno z najpiękniejszych na świecie
