Kontrolowanie

FORMY KONTROLI OPERACJI

Istnieją trzy formy kontroli operacji:

1. kontrola wstępna
2. kontrola równoległa
3. kontrola końcowa

Dotyczą one różnych etapów procesów transformacji.

1. kontrola wstępna- inaczej kontrola zasilania lub sterująca. Skupia się ona na elementach, które stają się częścią systemu we wczesnym etapie całego doświadczenia. Kontrola wstępna zajmuje się ilością oraz jakością różnych zasobów organizacji- finansowych, rzeczowych, ludzkich, informacyjnych, zanim te wejdą w skład systemu.

Przykład- firma produkująca kosmetyki oraz środki czystości zatrudnia absolwentów, którzy wcześniej pozytywnie przeszli przez rozmowy kwalifikacyjne.

2. kontrola równoległa- inaczej: kontrola tak-nie lub kontrolą selekcyjną. Stosuje się ją podczas procesu przetwarzania i oparta jest na tzw. sprzężeniu zwrotnym. Aby przeprowadzić taką kontrolę, na linii produkcyjnej tworzy się stanowiska kontrolne, które sprawdzają jakość produktu. Produkt ten nie jest wtedy jeszcze całkowicie przetworzony, co w przypadku dostrzeżenia wady pozwala na uniknięcie wytworzenia większej ilości wadliwych towarów. Rośnie dzięki temu efektywność produkcji.
3. kontrola końcowa- skupia się produktach, które przeszły wszystkie procesy transformacji. Kontrola końcowa nie jest tak dobra, jak kontrola równoległa, jednak i ją warto stosować.

Taka forma kontroli pozwala na dostarczenie istotnych informacji dotyczących planowania produkcji- na przykład o współczynniku usterek wytworzonych już towarów. Dzięki temu osoba odpowiedzialna za tą część wie, że potrzebne są zmiany w wadliwym systemie. Może być też ona podstawą do tego, aby nagrodzić pracowników, dzięki informacjom o rezultatach sprzedaży, które są dostarczane właśnie przez kontrolę końcową.

FORMY KONTROLI ORGANIZACYJNEJ

Występują dwie główne formy kontroli organizacyjnej:

1. kontrola biurokratyczna
2. kontrola angażująca pracowników

Zazwyczaj wykorzystywane są oba rodzaje kontroli, jednak zawsze jedna z nich przeważa.

Kontrola biurokratyczna- charakteryzuje się formalnymi oraz automatycznymi rozwiązaniami strukturalnymi. Ma ona na celu wymuszenie podporządkowania się pracowników danej organizacji. Przedsiębiorstwa, które korzystają z kontroli biurokratycznej, charakteryzują się posiadaniem sztywnych reguł oraz przepisów. Skoncentrowane są one głównie na tym, aby pracownicy osiągnęli takie wymagania, które uznane zostaną za minimalne. W takich organizacjach system nagradzania opiera się na indywidualnych wynikach. Współuczestnictwo pracowników w organizacji jest ograniczone. Częstym zarzutem, jaki się pojawia w opiniach pracowników takich firm jest to, że mają zbyt mało do powiedzenia w kwestiach zarządzania przedsiębiorstwem. Osoba pracująca w tego typu organizacji nie czuje się zbyt dobrze, mając nad sobą wiele szczebli w strukturze. Kontrola biurokratyczna występuje najczęściej w firmach o wysmukłej strukturze.

Kontrola angażująca pracowników- jest to typ kontroli, oparty na nieformalnych oraz organicznych rozwiązaniach strukturalnych. Kontrola angażująca pracowników jest przeciwieństwem kontroli biurokratycznej. Głównym celem tej metody jest pozyskanie zaangażowania osób, pracujących w danej firmie. Przedsiębiorstwa stosujące ten typ kontroli wykorzystują zazwyczaj normy grupowe, kulturę organizacji oraz samokontrolę zachowań, aby osiągnąć swój cel. System nagradzania jest inny, niż w kontroli biurokratycznej i oparty jest o wynik grupowy. Także współuczestnictwo pracowników jest duże. Przykładem zastosowania kontroli angażującej pracowników można zaobserwować w firmie Levi Strauss & Co.

Różnice pomiędzy kontrolą biurokratyczną a angażującą pracowników:

	KONTROLA BIUROKRATYCZNA	KONTROLA ANGAŻUJĄCA PRACOWNIKÓW
Cel podejścia do kontroli	Podporządkowanie pracowników	Zaangażowanie pracowników
Stopień sformalizowania	Ścisłe przepisy, formalne narzędzia kontroli, sztywna hierarchia	Normy grupowe, kultura, samokontrola
Oczekiwania dotyczące wyników	Nastawione na min poziom możliwych do przyjęcia wyników	Nastawione na lepsze wyniki przekraczające poziom minimalny
Projekt organizacji	Wysmukła struktura, oddziaływanie odgórne	Spłaszczona struktura, rozłożone oddziaływanie
System nagradzania	Nastawiony na wyniki indywidualne	Nastawiony na wyniki grupowe
Współuczestnictwo	Ograniczone i formalne	Szerokie i nieformalne

ZARZĄDZANIE TECHNOLOGIĄ I INNOWACJAMI

Aby osiągnąć wyznaczone cele, należy w prawidłowy sposób zarządzać technika i innowacjami.

Technika- zbiór systemów i procesów, wykorzystywanych przez przedsiębiorstwo w celu przekształcenia posiadanych zasobów w produkty lub usługi.

Innowacja- wysiłek przedsiębiorstwa bądź organizacji, ukierunkowany na opracowanie nowych produktów lub usług lub wymyślenie nowych zastosowań tych produktów lub usług, które już istnieją.

Twórczość- zdolność do tworzenia nowych rozwiązań lub nowego spojrzenia na pomysły, wymyślone przez kogoś innego. Osoby twórcze potrafią myśleć w sposób analityczny i syntetyczny.

Przełomy w technice można zaobserwować głównie w przemyśle i usługach. Technika obejmuje taki dziedziny jak: automatyzacja, systemy komputerowe wspomagania projektowania oraz produkcji, elastyczne systemy wytwarzania oraz zastosowanie robotów. Branża usługowa nie pozostaje bez wpływu techniki. Dotyczy to na przykład bankowości, ochrony zdrowia bądź komunikacji.

Zarówno twórczość jak i innowacja mają duże znaczenie w każdym przedsiębiorstwie.

Proces twórczy dzieli się na cztery etapy:

1. przygotowanie projektu
2. inkubacja
3. przełomowe odkrycie
4. weryfikacja

Aby z sukcesem wprowadzić nowy produkt lub usługę, dane przedsiębiorstwo powinno połączyć twórczość z organizacyjnym ujęciem innowacji.

Proces innowacji dzieli się na sześć etapów:

1. rozwój
2. zastosowanie
3. uruchomienie
4. wzrost
5. dojrzałość
6. schyłek.

Innowacje dzielą się na:

1. radykalne lub stopniowe
2. techniczne lub kierownicze
3. produktowe lub procesowe

Istnieją organizacje, którym nie udaje się pomyślnie wprowadzić na rynek nowych produktów lub usług. Może to być spowodowane brakiem lub niedostateczna ilością potrzebnych środków finansowych lub innych zasobów, takich jak kreatywni pracownicy. Mogą one też nie zauważać dogodnych okazji lub są przeciwne wszelkim zmianom, których wymaga wprowadzenie innowacji. Istnieją jednak sposoby, aby przezwyciężyć te problemy, na przykład: system wynagradzania pracowników, kreatywność wewnątrz organizacji lub kultura organizacji.