Autorka książki, Anna Kołodziejczyk pracuje w Instytucie Psychologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Zakładzie Psychologii Rozwojowej i Wychowawczej imienia Stefana Szumana. Szerokie spektrum jej zainteresowań zajmuje problematyka rozwoju społecznego i poznawczego. Szczególnie podejmuje się zagadnień z poznawczymi przyczynami dziecięcych kontaktów z audiowizualnym przekazem, zagadnieniami rozwoju dziecięcego, w tym także problematyką wiedzy dziecięcej na temat fikcji. Działa w Sekcji Psychologii Rozwojowej Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Zauważa się zdominowanie współczesnego świata dziecięcego przez media, skłania to do refleksji na temat umiejętności korzystania przez najmłodszych z tego, media wnoszą. Każde dziecko ma swoją własną tolerancję na przyswajanie treści przekazywanych mu przez środki masowego przekazu. Niewątpliwie wpływa na to przygotowanie przez dorosłych do umiejętnego korzystania z mediów. Okazuje się, iż jest to bardzo trudna sztuka, której brakuje często dorosłym. Jednemu aspektowi tej trudnej sztuki, związanemu z różnicowaniem fikcji i świata realnego, poświęcona jest praca Anny Kołodziejczyk pod tytułem: "Dziecięca koncepcja fikcji czyli co jest na niby w telewizji".

Książka składa się z siedmiu rozdziałów i już na wstępie, wyjaśnia pojęcie fikcji, a także jej zjawisko oraz samą istotę. Przedstawione w "Dziecięcej koncepcji fikcji czyli co jest na niby w telewizji" rozprawy należy zaliczyć do nurtu rozwojowo - poznawczego badań psychologicznych. Autorka opiera się na bogatej literaturze przedmiotu, korzystając zarówno z zachodnich i polskich prac pedagogów, psychologów i naukowców, podejmuje się wyjaśnienia zagadnień dotyczących budowania wiedzy o świecie wymyślonym przez dzieci. Opisanie świata stworzonego przez dzieci wiąże się z podjęciem próby odpowiedzi na następujące pytanie: "Co dla dzieci jest fikcyjne w telewizji".

Praca zbudowana jest z dwóch części. Wyjaśnia naturę fikcji z pozycji filozofii oraz współczesnej myśli badającej zjawisko kultury. Jest kontekstem dla przeglądu współczesnego stanu badań psychologicznych nad zjawiskiem fikcji w dziecięcym wyobrażeniu o świecie. Dzięki analizie uznanych za klasyczne prace piagetowskie, odkrywa ujścia ostatnich przebiegów badań, które dotyczą zagadnień magicznego myślenia, stosunku do społecznych fikcji miedzy innymi w odniesieniu do postaci Świętego Mikołaja. Także do umiejętności zróżnicowania realności i fikcji w programach telewizyjnych dla dzieci. Określanie aktualnego poziomu wiedzy o mechanizmach tworzenia oraz posługiwania się fikcją w percepcji telewizyjnego przekazu oraz ukazanie terenów braku wiedzy, stanowi punkt do rozważań, do stawiania pytań i formułowania teoretycznych założeń, które będą stanowiły podstawę projektowania badań empirycznych w omawianej książce.

Drugą część książki stanowią prezentacje wyników przeprowadzanych badań dotyczących tematyki dziecięcej koncepcji telewizyjnej fikcji. Podstawowym celem omawianej pracy było ukazanie zmian rozwojowych, zaś zasadniczym kryterium wyboru osób badanych, był poziom rozwoju którego kryterium był w tym wypadku wiek. Badania przeprowadzono na dziewięćdziesięciorgu dzieci w wieku przedszkolnym i na uczniach klas początkowych szkół podstawowych głównie z większych miast. Utworzono trzy grupy wiekowe od 3,9 roku życia do 4,2 roku życia, od 5,9 r. ż do 6,2 r. ż oraz od 7,9 r. ż do 8,2 r. ż, wybrano z tych grup po trzydzieścioro dzieci. Zarówno liczba dziewcząt jak i chłopców w każdej grupie była jednakowa..

Ponieważ brak było gotowych metod oceniania poziomów rozwoju koncepcji fikcji u dzieci, koniecznym okazało się stworzenie przez Annę Kołodziejczyk niestandardowych, własnych metod i narzędzi badawczych. Posłużyła się doświadczeniem wielu autorów prac eksperymentalnych na podobny temat, wykorzystała proponowane w nich procedury i rozwiązania, a także opracowała nowatorskie sposoby eksplorowania kryteriów fikcji u dzieci. W badaniach wykorzystała powszechnie uznawane w literaturze przedmiotowej eksperymentalne procedury, znane pod nazwą DTU czyli testów dziecięcych teorii umysłu. Przedstawionych w formie testowej a odnoszących się do zafałszowanych przekonań, różnicowanych, rzeczywistych i pozornych właściwości obiektów.

Do głównych celów przeprowadzonych badań zaliczyć można, opis aspektów reprezentacji dziecięcej telewizyjnej rzeczywistości, aspektów, które odwołują się do różnych kategorii fikcji. Wstępna analiza części wyników badań dotyczy ocenie dziecięcych wypowiedzi, odwołujących się do preferencji programów telewizyjnych oraz ogólnych ocen różnych przykładów telewizyjnej produkcji z perspektywy fikcyjności. W czasie badań próbowano odpowiedzieć na pytanie, jakie istotne elementy przyciągają uwagę dziecka odnośnie oceniania fikcyjności w przekazie. W następnych rozdziałach autorka przedstawia metodologiczne odniesienie do badań, ukazuje szczegółowe wyniki owych badań, a także ich wnikliwą interpretację. Dyskusja nad uzyskanymi wynikami zezwoliła na opisywanie dziecięcej struktury reprezentowanych zjawisk przesiąkniętych fikcją w odbiorze telewizyjnym. W szerokim sensie praca ta pozwoliła na zdecydowanie pełniejsze zrozumienie tego, jakie zjawiska myślowe przebiegają w umyśle młodego odbiorcy oglądającego dany program telewizyjny i próbującego zrozumieć prawidła jakimi kieruje się rzeczywistość telewizyjna. Z badań przeprowadzonych nad rozwojem wiedzy na temat świata przedstawień umysłowych, młody człowiek, ucząc się, spostrzega, że myśli i wyobrażenia o pewnych zjawiskach, są sposobem na ukazywanie rzeczywistości. Jednocześnie zauważa, że autentyczne przedmioty oraz ich wyobrażenia o nich różnią się od siebie zasadniczo. Kiedy dziecko nauczy się oddzielać specyfikę świata wymyślonego od rzeczywistego prawdopodobnie pozwali mu to na ocenę rzeczywistości w szerokim sensie, to znaczy, nie tylko w stosunku do świata swoich myśli, ale także do inscenizacji artystycznych - w tym również telewizji.

Prezentowane zagadnienia stanowią odmienioną wersję pracy doktorskiej o tytule "Fikcja w dziecięcym obrazie świata. Recepcja przekazu telewizyjnego a naiwne teorie umysłu", która powstawała w latach od 1997 do 2001, pod kierownictwem prof. dr hab. Marii Kielar -Turskiej. Można się do niej odwoływać, ponieważ jest istotnym studium szczegółowego spoglądania na temat dziecięcej perspektywy doświadczania świata.

Książka Anny Kołodziejczyk ukazuje bardzo ważne dla rozwoju współczesnego młodego człowieka zjawisko, czyli różnicowanie rzeczywistości od fikcji w bliskim mu świecie. Podejmowanie próby wyjaśniania tego zjawiska jest istotne dla wychowawców, pedagogów jak i osób tworzących telewizyjne przedstawienia dla dzieci. Książka "Dziecięca koncepcja fikcji czyli co jest na niby w telewizji" znajduje odbiorców wśród psychologów, pedagogów, twórców jak i krytyków sztuki przeznaczonej dla dzieci. Jest godna polecenia, choćby ze względu na swoją przystępność co ułatwia zrozumienie, tego co za pośrednictwem telewizji dziecko odbiera, rozumie i przetwarza w otaczającym je realnym świecie, nakładając wzory zachowań ze świata stworzonego, nierealnego - telewizyjnego.