Z pewnością nie możemy zapominać o okropnościach II wojny światowej tak samo, jak nie powinniśmy zapominać o dramacie jakiejkolwiek wojny. Zadanie przypominania nam o tej kwestii, spełnia literatura o tematyce wojennej, która przedstawia wszelkie zagadnienia związane z tym okrutnym czasem. Dzięki niej nie zapominamy o tamtych tragicznych zdarzeniach, w których musieli uczestniczyć nasi przodkowie, aby wyzwolić ojczyznę.

II wojna światowa, wpisała się w karty historii, jako najokrutniejsza walka zbrojna, która pochłonęła miliony ofiar. Ludzie uzbrojeni w najróżniejsze sprzęty, mordowali się z takim bestialstwem, jak jeszcze nigdy przedtem. Dzięki poetom, literatom i innym artystom mamy zapisy tamtego straszliwego czasu. Są to głównie obrazy tamtej rzeczywistości oraz zaobserwowanej przez autorów ludzkich tragedii. Dzieła te stworzone zostały ku przestrodze przed zbrojnymi walkami dla przyszłych pokoleń, by nie powielali błędów przeszłości. Literaci pragnęli ostrzec potomnych przed takim barbarzyństwem, jakiego byli świadkami. Powinniśmy zapoznać się z ich dziełami, abyśmy mogli zrozumieć istotę i wartość tych dzieł. Jedynie doświadczenia tamtych ludzi mogą sprawić, że unikniemy podobnych błędów.

Wszystkie wojny są złe. W książkach można na to odnaleźć mnóstwo dowodów. Jedną z lektur zawierających takie przesłanie jest powieść Aleksandra Kamińskiego pt. "Kamienie na szaniec". Bohaterowie tej książki, młodzi chłopcy, zostali pozbawieni przez wojnę beztroskiego dzieciństwa, musieli oddać życie za wolną ojczyznę. Ten heroiczny akt był dla nich jak spełnione marzenie o niepodległym kraju. Marzyli o wolności, mimo iż okrutna, wojenna rzeczywistość chciała zabić w nich te marzenia. Ci chłopcy ginęli z nadzieją, że składając własne życie w ofierze, przybliżą następnych do spełnienia ich marzeń o wolnym i niezależnym kraju. Lektura ta opisuje co tak naprawdę znaczy wojna.

Z czasów wojny pochodzi wiele dzieł, mówiących o przeżyciach tamtego pokolenia, które musiało walczyć o swoją wolność. Opisywali ją autorzy, którzy znaleźli się w samym centrum walk, byli to żołnierze, ludność cywilna i inni. Jednym z takich ludzi, był Krzysztof Kamil Baczyński, który przedstawiał wojnę słowami: "Taki to mroczny czas. Ciemna noc, tak już dawno ciemna noc, a bez gwiazd". Ten młody poeta, odbierał wojnę, jako czas najokrutniejszy czas, który przyniósł ze sobą jedynie cierpienie i ból wyrządzony niewinnym. Baczyński ma świadomość, że nigdy nie będzie mógł zapomnieć tych straszliwych wydarzeń. Inny poeta, który również przedstawiał okropny czas wojny to Tadeusz Gajcy. O wojennej rzeczywistości mówi w ten sposób: "Stać będziemy pod ulicznym drzewem, kiedy salwa znajoma nam porwie pamięć dobrą o pogodnym niebie" oraz "jeszcze tkliwiej osypywać piach, jeszcze mocniej nad krzyżami nucić, nam już tylko milcząco rosnąć i pod iskrą śmiertelną stać". Mówi on o zniszczonej nadziei na przyjście lepszych czasów, autor nie wierzy już w przeminięcie tych tragicznych chwil, twierdzi, iż nie zawita już do naszego życia wiosna.

Wszyscy autorzy tworzący dzieła o wojnie mieli na celu zobrazowanie całego zła, jakie przynosi ze sobą wojna. Artyści pragnęli zostawić nam coś, co będzie symbolem tego co dla ludzi najistotniejsze -o pokoju. Swymi dziełami, przedstawiającymi koszmar wojny, chcieli zwrócić uwagę potomnych na cenę wolności.

Moim zdaniem, ludzie nie mogą zapomnieć o tragicznych wojennych czasach, gdyż wówczas zapomnimy, jak ważny jest dla wszystkich pokój. Te okropne obrazy muszą nam stale przypominać, jaką tragedią dla ludzi jest każda wojna. Te utwory dowodzą, iż wojna to nie żadna gra polityczna, lecz dramat wszystkich ludzi, zarówno zbiorowy, jak i indywidualny. Takich okrutnych wydarzeń, jakich świadkami byli tworzący wtedy poeci, nie można zapomnieć, jednak powinniśmy robić wszystko, by takie tragedie nigdy więcej się nie powtórzyły.