„Cień tamtych dni”

Nie mów nic — milczenie boli mniej, niż każde słowo, które niesie cień. Z oczu spadł mi blask sprzed dawnych lat, gdyś odejść chciała, zostawiając świat.

Zbudowałem z marzeń cichy dom, pełen snów, co spały razem z tobą. Każdy kąt twym imieniem drży, choć twe kroki dawno znikły z drzwi.

Kochałem cię tak, jak kocha się raz — bez lęku, bez końca, na przekór gwiazdom. A jednak los, ten kapryśny sędzia, wziął naszą przyszłość — nie dał nic w zamian.

Twoje imię – sól na otwartych ranach, twoje spojrzenie – echo, co nie wraca. Nocą przychodzisz w niedokończonym śnie, i znikasz z brzaskiem, jak cień we mgle.

Nie proszę cię, byś wróciła znów, bo wiem, że miłość nie zna przymusu. Ale gdy pada deszcz, gdy cisza gra — myśl o mnie czasem… gdziekolwiek trwasz.