Michał Anioł Buonarotti znany jest jako wspaniały twórca fresków, jeden z najwybitniejszych, jeśli nie najlepszy w ogóle rzeźbiarz, świetny i nowatorski architekt a nawet jako ciekawy twórca sonetów, okresu renesansu. Czasami aż można się dziwić w jaki sposób zrealizował tak potężne, wręcz nie ludzkie dzieła jak kaplica Sykstyńska, czy może nie wielkie rozmiarami, ale przepotężne swoim pięknem rzeźby jak "Pieta", czy rzeczywiście duży "Dawid". Warto zaznaczyć ze te dwie rzeźby stworzył w wieku młodzieńczym nie mając jeszcze trzydziestu lat i stanowią jeden z jego szczytów talentu. Tworzył zaś do końca swoich dni, a warto powiedzieć że zmarł w wieku osiemdziesięciu dziewięciu lat. W roku 1505 roku, papież Juliusz II zleca Michałowi Aniołowi wykonanie swojego grobowca. Rzeźbiarz udaje się do Carrary gdzie wybiera z tego powodu najpiękniejsze bloki marmuru. Tak tez zaczyna się słynna "tragedia grobowca" trwająca przez kilkadziesiąt lat. Powodem tego był początkowy rozmach projektowanego grobowca. Z czasem Buonarroti rezygnował z kolejnych figur, zarzucał inne, tak że w końcu jego autorstwa są tylko o trzy rzeźby wspaniały posąg Mojżesza, i dwie pomniejsze figury kobiece, zaś reszta jest autorstwa pomniejszych rzeźbiarzy. Początkowo zaawansowane prace nad tym grobowcem przerwał sam zleceniodawca karząc namalować mu sklepienie w kaplicy Sykstyńskiej. Spowodowało to przerwę w karierze rzeźbiarskiej Michała Anioła na cztery lata. W niezwykle ciężkich warunkach, na własnoręcznie zaprojektowanym i wykonanym słynnym rusztowaniu, zawieszony wiele metrów nad posadzka kaplicy Michał Anioł musiał leżeć niewygodnie wygięty, by zrealizować to sklepienie. Efekt był porywający i do dzisiaj zadziwia oglądających ten fresk. Przedstawia on na dziewięciu u centralnych polach, umieszczonych wzdłuż sklepienia historię znaną nam z Genesis. Kolejno widzimy jak Bóg stwarza świat, rozdziela wody, światło od ciemności, zaś następnie powołuje do życia człowieka. Kolejna plansza pokazuje grzech pierworodny i wygnanie z raju, następnie potop, i "Opilstwo Noego", jest wiec jakby zaprzeczeniem wspaniałego początku człowieka i daje smutne refleksje obserwatorowi. Na łukach sklepienia, malarz przedstawi z kolei Proroków Biblijnych i Sybille, Kumejska, Jońska i inne, którzy to zapowiadali w swoich pismach, przepowiedniach przyjście Chrystusa. W lunetach zaś mamy przodków jezusowych, a w narożnikach pomniejsze sceny z biblijnych dziejów. Wszystko to razem sprawia, że sklepienie staję się najdoskonalszym, przeznaczonym dla największych intelektualistów Świętym Tekstem, który do dzisiaj może być różnie odczytywany.