Pełne agresji zachowania grup młodych ludzi, przykładowo tzw. "szalikowców", narkomanów, którzy nierzadko szokują społeczeństwo. Manifestowane przez nich przekonania, ideologie, odbierane są niczym konflikt z resztą społeczeństwa. Subkultura (od łac. Słowa sub - 'pod' + kultura) - stanowi określenie grupy społecznej oraz jej kultury, wyróżnioną zgodnie z jakimś kryterium, przykładowo: zawodowym, etnicznym lub religijnym czy też demograficznym. Subkultura to segment kultury, którego nie można poddać wartościowaniu np. na wyższą albo też niższą.
W rozumieniu potocznym, subkultura określa grupy młodych ludzi, którzy sprzeciwiają się ustalonemu systemowi wartości, zaś słowo 'subkultura', zyskało znaczenie pewnego rodzaju patologii społecznej. Z tego też powodu, lepszym określeniem będzie jednak słowo 'kontrkultura'.
Termin 'subkultura', można z powodzeniem zastąpić określeniem 'podkultura'. Po raz pierwszy, termin 'podkultura', zamiast terminu 'subkultura', w pracach tzw. literatury fachowej, pojawiło się za sprawą Ryszarda Dyonizakowa. Dokonał on klasyfikacji subkultury w ten oto sposób: "Gdy wiele jednostek ma podobne problemy i gdy na gruncie wspólnych zainteresowań i dążeń powstają dość trwałe więzi między rówieśnikami, którzy tworzą im tylko odpowiadające i ich tylko obowiązujące normy, wartości i wzory, to pewna całość tych norm, wartości i wzorów stanowi podkulturę określonej zbiorowości".
Inni uczeni - Cloward oraz Ohlin, wyodrębniają trzy rodzaje podkultur młodzieżowych, mianowicie:
1. Podkultura stricte przestępcza, powstająca w ściśle zintegrowanych środowiskach, gdzie pojawiają się rozmaite rodzaje przestępczej działalności osób dorosłych. Wzorce postaw oraz zachowań niezgodnych z prawem, prezentowane przez ludzi dorosłych, zostają przejęte przez ludzi młodych, którzy coraz intensywniej angażują się później w przestępczość - początkowo w gangach tworzonych przez młodzież, które to gangi traktowane są przez nich, jak swego rodzaju staż, zaś potem w różnych formach działań przestępczych dorosłych osób, aż po członkostwo w zorganizowanych syndykatach przestępczych, np. mafiach.
2. Podkultura konfliktu, która rodzi się na terenach słabo zintegrowanych, o znacznej mobilności członków ugrupowań oraz ogólnej niestabilności, w których panuje ograniczony dostęp młodych do bandyckich wzorców dorosłych osób, dlatego też, wzory zachowań mające prowadzić do zyskania wyższego statusu w grupie, pochodzą przede wszystkim od równolatków. W obrębie tej podkultury, powstają głównie gangi chuligańskie, zorientowane na bójki oraz akty wandalizmu. W takich grupach szczególnie cenionymi atrybutami są: odwaga, bojowość, a także siła fizyczna - poważanie zyskują szczególnie ci, którzy odznaczają się w rozmaitych bójkach pomiędzy gangami przestępczymi.
3. Podkultura wycofania się - określana także, jako "podkultura podwójnie przegranych". Gromadzi ona grupy młodych ludzi z tzw. niższych klas społecznych, którzy nie mają możliwości osiągnięcia jakiegoś sukcesu w sposób zgodny z prawem, a którzy nie "sprawdzili się" w adaptacji przestępczej (dwa wcześniejsze sposoby). Podkultura ta jest podkulturą głównie narkomanów, zaś przestępczość pojawia się tutaj przede wszystkim w formie sprzecznego z prawem rozpowszechniania środków odurzających, aby po czasie pojawić się w postaci różnorodnych działań, mających na celu zdobycie środków uzależniających.
Jak można więc zauważyć, określenie podkultura ma związek z pewna patologią społeczną, brakiem przystosowania albo też podważaniem powszechnie obowiązujących zasad. Jest tak dlatego, gdyż już sama etymologia wyrazu "subkultura" może wywoływać wrażenie, iż jest to "coś niższego, gorszego". I mnóstwo zjawisk, które określa się tym słowem, odpowiada dokładnie takiemu pojmowaniu jego sensu. Dobry przykład może stanowić tutaj agresywna postawa skinheadów, bójki na stadionach sportowych, wzajemna agresja pośród rozmaitych grup skupiających młodych ludzi. Mówi się również o subkulturach tzw. narkomańskich, pijackich lub przestępczych. Znajduje to swoje uzasadnienie, ponieważ "termin subkultura zaczął być pierwotnie używany w naukach społecznych w odniesieniu do grup spatologizowanych, pozostających w konflikcie ze społeczeństwem. Nieco upraszczając można powiedzieć, że pojawienie się młodzieżowych gangów wywołało u badaczy potrzebę nadania owym gangom wspólnej nazwy". Członkostwo w subkulturach, stanowi zwykle następstwo niezaspokojenia różnorodnych potrzeb młodych ludzi i jest niezwykle często pragnieniem zwrócenia czyjejś uwagi. Może to być także wynikiem "dochodzenia do głosu" pewnych cech właściwych dla okresu dojrzewania młodego człowieka. Te specyficzne cechy są uwarunkowane biologicznie, lecz są również uwarunkowane pewnymi czynnikami społecznymi, bądź kulturowymi, jak również błędami wychowawczymi. Każde dziwne, czy też niezrozumiałe zachowanie, mają na celu rozładowanie agresji, negatywnych emocji, które kumulują się i narastają w młodym człowieku. "Geneza poszczególnych podkultur jest podobna, a różnice ideologii to w gruncie rzeczy odbicie różnic wynikających z czasu i miejsca, w którym młodzi żyją".
Ja osobiście nie należę do żadnej wspomnianej powyżej grupy młodzieżowej i raczej nie chciałbym nigdy należeć, jednak w pewnym stopniu szanuję podobne ugrupowania, co nie znaczy, iż zgadzam się z ich postępowaniem.
