Etos rycerski, choć utożsamiany ze średniowieczem, ma swoje znacznie głębsze, starożytne korzenie. Mówi się, że charakterystyczny dla niego kod zachowań jest uniwersalny. Czy na pewno? Czy we współczesnym świecie, w czasach szyderstwa, kalkulowania i realizmu, jest miejsce na postawy rycerskie? Jakie ryzyka niesie uwspółcześnianie tego etosu? Więc zadajmy sobie pytanie…czy etos rycerski to anachronizm czy może jednak źródło inspiracji?

Etos rycerski był także inspiracją dla średniowiecznych autorów. Takim dziełem jest „Pieśń o Rolandzie”. Jest to utwór literacki opowiadający o rycerzu Rolandzie, który był wzorem idealnego rycerza, czyli takiego, który w pełni spełniał „zasady” etosu rycerskiego. Roland, jak przystało na prawdziwego rycerza był odważny, mężny, był on honorowy, aby poświęcić życie niż zostać nazwany potocznie panikarzem, był też oddany władcy,  Bogu oraz ojczyźnie. Na tym podstawie tego przykładu można dostrzec, że owy etos inspirował średniowiecznych twórców.

Etos ten był również wykorzystywany w następnych epokach. Był on też natchnieniem dla Henryka Sienkiewicza, który w 1884 roku napisał pierwszą część Trylogii Sienkiewicza pod nazwą „Ogniem i mieczem”. Jeden z bohaterów tego utworu Longinus Podbipięta był imitowany na tymże etosie. Posiadał on cechy prawdziwego rycerza takie jak odwaga, fenomenalne władanie mieczem, ufność Bogu, wytrwałość, męstwo, gotowość poświęcenia życia. Ten przykład świadczył, że Longinus dysponował cechami, które były najważniejsze dla prawdziwego rycerza oraz oznacza to, że praktykował wartości łudząco podobne do tych z epoki średniowiecza, które wyznawali rycerze.

Tym etosem także zainspirowała się poetka Maria Ossowska, która napisała artykuł naukowy w 1973 roku pod nazwą „Ethos rycerski i jego odmiany”. Maria podczas pisania tego artykułu opisała wzór doskonałego rycerza na fundamencie eposu rycerskiego. Jak widać etos rycerski nadal inspiruje i zostaje używany przez współczesnych twórców, którzy nadal chętnie po niego sięgają.

Tak jak w średniowieczu obowiązywał pewien wzorzec, tak współczesność również wykreowała pewien model człowieka z tą różnicą, że jest on bardziej płytki i małostkowy, pozbawiony ideałów oraz wartości nadrzędnych takich jak honor, miłość. Dzisiejszy człowiek skupiony jest na pogoni za sławą i pieniądzem. Ma dobrą pracę, która jest całym jego życiem. Liczy się dla niego własne szczęście, inne osoby są mu obojętne. Odpowiadając na pytanie zadane na początku mej pracy można wywnioskować, że etos rycerski w ówczesnych czasach jest źródłem inspiracji dla wielu twórców i nawet różnych epok.