"Bema Pamięci żałobny rapsod" to utwór sławiący postać generała Józefa Bema, wielkiego wodza i patrioty, uczestnika powstania listopadowego, powstania węgierskiego, Wiosny Ludów.
Treścią rapsodu jest pogrzeb Bema, wzorowany na kształt starodawnych pochówków słowiańskich wodzów. Opis korowodu pogrzebowego jest przesycony bogactwem symboli, które nawiązują do historii, tradycji, zwyczajów oraz dziedzictwa kulturowego Polski. Namioty wojskowe, topory, tarcze, włócznie i wielka chorągiew składają się na ikonę Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Elementy ze świata średniowiecznego rycerstwa to miecze zamiast szabel, wawrzyny, świece gromniczne, proporce, a także smoki i jaszczury.
Poeta chyli czoła przed wielkością generała Bema, który realizował w swoim życiu ideę ogólnoświatowej walki wyzwoleńczej - "za wolność waszą i naszą". Orszak pogrzebowy mający w pamięci szlachetną, bohaterską postać polskiego wodza łączy się w marszu o wolność, sprawiedliwość i postęp.
"Fortepian Szopena " - przedstawia wielkość znakomitego polskiego kompozytora Fryderyka Szopena i jego sztuki muzycznej. Główną inspiracją do napisania powyższego utworu była dewastacja instrumentu Szopena przez rosyjskich żołdaków podczas powstania styczniowego. Norwid z wielkim uczuciem grozy i napięcia opisuje ów incydent. Poeta skutecznie oddaje dramatyzm sytuacji poprzez porównanie instrumentu muzycznego do drewnianej trumny. Muzyka to "ideał", który "sięga bruku", ponieważ ludzkość charakteryzuje "Brak" zrozumienia tego, co ma najwyższą wartość. Dopiero po upadku może nastąpić zrozumienie i docenienie sztuki.
Według Norwida muzyka Szopena jest symbolem doskonałości, porównywalnej z dziełami Fidiasza, Ajschylosa i Dawida. Sztuka owych twórców jest "doskonałym wypełnieniem", "jednością Ducha i Litery", dążeniem do idealnego piękna.
