Ludzi romantyzmu charakteryzuje wszechstronny bunt wobec rzeczywistości. Oświeceniowy racjonalizm, empiryzm i klasycyzm zostały odrzucone, jako niewystarczające do poznania otaczającego świata. Te wartości zostały zastąpione nowymi, romantycznymi, wśród których jest wyobraźnia, uczucia, intuicja i wiara. Słowa G. Cysewskiego "tylko przeżycie, tylko bezpośrednie doświadczenie gwarantuje pełnię poznania" doskonale odzwierciedlają cele romantyków. Romantyzm to wspaniała epoka, która wykreowała człowieka jako bohatera indywidualnego. Jest on skazany na ciągłe dokonywanie wyborów. Pozostaje on wierny swoim ideałom, gotów jest nawet dla nich oddać życie.
Romantycznych ludzi charakteryzowała chęć wolności, która wyrażała się w ich stylu egzystencji. Wolność w znaczeniu swobody twórczej wyrażona jest również w literaturze. Między innymi ujawnia się poprzez synkretyzm gatunkowy ballady romantycznej. Jej synkretyzm polega na wymieszaniu cech epiki, liryki i dramatu w jednym utworze. Przykładem takiego utworu może być ballada Adama Mickiewicza zatytułowana "Rybka".
Wydarzenia przedstawione w tym utworze są dziwne, niecodzienne, niekonwencjonalne, tajemnicze. Atmosferę tajemniczości wzmagają składniki natury. Natura była bardzo ważnym elementem w literaturze romantycznej. W "Rybce" jest to las i jezioro, które sprzyjają scenerii tajemniczości. Bohaterką utworu jest Krysia, która po odrzuceniu przez kochanka rzuca się w wody jeziora, pozostawiając samotnie dziecko, którym opiekuje się wierny sługa. Sługa, co wieczór przychodzi z dzieckiem nad brzegi jeziora i co wieczór ukazuje się rybka, która następnie przeobraża się w Krysię. Te dwie główne postacie utworu są jednocześnie składnikami świata przedstawionego. Świat przedstawiony w utworach literackich jest zawsze fikcyjny, tylko, że balladę romantyczna charakteryzuje to, że możemy w niej odróżnić fikcję realną i nierealną. Fikcję realną realizuje w utworze sługa i elementy przyrody, które my mamy możliwość na co dzień obserwować. Krysia, a po śmierci Rybka oraz Świtezianki, do których przemawia na początku utworu Krysia organizują fikcję fantastyczną, ale romantycznie realną. Narrator jest bezpośrednim obserwatorem zdarzeń, nie widać u niego żadnego dystansu. Narracja utworu jest pierwszoosobowa, ale głównie trzecioosobowa, możemy zaobserwować elementy dialogu sługi i Krysi. W utworze możemy dostrzec elementy tajemniczości. Tajemnica stanowiła dla romantyków wartość kultową. Romantycy wiedzieli, że zawsze pozostanie dla nich nie odkryta, a jakiekolwiek próby jej zgłębienia kończą się nieszczęśliwie, a nawet tragicznie dla śmiałka podejmującego się tego. W utworze główną tajemnicę stanowi zniknięcie pary - byłego kochanka Krystyny i jego żony. Najprawdopodobniej można je tłumaczyć chęcią zemsty dziewczyny, a może sprawiedliwością losu? Ale prawda nigdy do końca nie zostanie poznana.
Utwór "Rybka" jest utworem synkretycznym. Wśród cech epickich wymienić należy świat przedstawiony, wydarzenia i narratora. Wśród cech lirycznych - bohatera lirycznego, metaforyzację na wszystkich poziomach wypowiedzi. Leksykalny poziom organizują między innymi epitety, takie jak: jasny włos, szyja cieniuchna, różowa krasa. Fonetyczny poziom organizują wyrazy dźwiękonaśladowcze - luli, luli wymawiane co chwilę przez sługę. Wśród elementów składniowych mamy na przykład porównania, a do cech dramatycznych "Rybki" mogą należeć tragicznie umotywowane losy Krysi, nieszczęśliwa miłość, w konsekwencji samobójstwo oraz elementy dialogu.
