Kordian jest tytułową postacią dramatu autorstwa Juliusza Słowackiego. Jako młody człowiek kochał się w Laurze. Jednak nie zaznał szczęścia w miłości, jego wybranka serca nie potrafił go zrozumieć. W ten sposób czuł, że jego życia nie ma żadnego sensu.

W kolejnej scenie dramatu poznajemy ówczesny Londyn. Kordian znajduje się w miejscowym parku. Powoli zapada zmrok, widać ja spaceruje jakiś człowiek. Jest on dłużnikiem, który skrywa się przed ludźmi prawa, nie chce, aby dopadli go wierzyciele. Owe wydarzenia budzą rozczarowanie głównego bohatera. Okazuje się, ze w życiu człowieka liczą się jedynie względy materialne i finansowe.

Kolejna scena rozgrywa się na jednym z wybrzeży skalistych, tam Kordian oddaje się lekturze dzieł Szekspira. Zauważa kunszt tego pisarza. Rozmyśla nad czytanym utworem.

Przebywając na terenie Włoch młody człowiek dowiaduje się o kolejnej sprawie. Młoda i piękna kobieta deklaruje swą miłość, jednak będą one trwały do momentu, w którym jej wybranek będzie bogaczem. Po wypowiedzi Kordiana o posiadaniu złota obwieszcza mu swą gorącą miłość. To wydarzenie burzy przekonanie głównego bohatera o pięknej, żarliwej i bezinteresownej miłości romantycznej. Okazuje się, ze wszystko na tym świecie można kupić.

Kolejne wydarzenia mają miejsce na słynnym placu papieża. Jeden z młodzieńców zanosi przed oblicze papieża polska ziemię, chce ją poświęcić. Jednak papież nie chce dać błogosławieństwa. W tej sytuacji ziemia zostaje rozsypana. NA zakończenie tej sceny pojawia się ironiczne stwierdzenie, którego rodowód jest biblijny. Kordian nie może uwierzyć, że papież zaleca uczczenie cara - przedstawiciela prawosławia.

Duże znaczenie ma scena na górze Mont Blanc, jest on decydująca w życiu głównego bohatera. Z góry widać niezwykły widok, Kordian odczuwa, że stoi ponad wszystkimi ludźmi. Zdaje mu się, ze przybliżył się do samego Boga. W tych okolicznościach pamięta o bohaterze narodowym, który pochodził ze Szwajcarii. Był to Winkelried, który zasłynął w walce z wrogiem jego narodu. Tu na szczycie Mont Blanc Kordian odnajduje osobista misję do spełnienia. Czuje się orędownikiem sprawy narodowej. Decyduje się na powrót do kraju, chce poświecić swoje życia dla ukochanej ojczyzny.

Kolejna scena zawiera elementy fantastyczne - Kordian w cudown7 sposób udaje się do Polski, tam myśli o działalności konspiracyjnej przeciw carowi. Jednak przed dokonaniem straszliwej zbrodni dręczą go wyrzuty sumienia oraz ogarnia strach. W tej sytuacji główny bohater ponosi osobista klęskę. Upada przed drzwiami carskimi.

W zakończeniu nie można znaleźć informacji dotyczącej dalszych losów Kordiana. Jednak na zakończenie warto zaznaczyć, że Kordian przeszedł wewnętrzną przemiana w swoim życiu. Początkowo był kochankiem romantycznym, z czasem stał się gorącym patriotą, który jest w stanie oddać życie za swój naród.