Renesans jest to epoka, której my - ludzie współcześni zawdzięczamy bardzo wiele. Epoka ta nastąpiła po czasach, w których twórczość koncentrowała się głównie wokół Boga, religijności i działalności kościoła. Oczywiście w literaturze i twórczości renesansu również możemy odnaleźć wątki skierowane ku Bogu, ale twórcy tego okresu zaczęli postrzegać także inne sprawy i ich zainteresowanie odbiegło od kwestii religijności. W okresie renesansu rozwinęły się takie dziedziny sztuki, jak malarstwo, rzeźba, czy architektura. Prężnie rozwijały się nauki ścisłe i astronomia. Ludzie współcześni powinni być wdzięczni za dorobek tej epoki, ponieważ ona zasłużyła sobie na pamięć wszystkich ludzi. Poniżej zostaną przedstawione argumenty, które będą próbą uzasadnienia takiego stanu rzeczy.

Jednym z największych poetów polskiego renesansu był Jan Kochanowski. To jemu współczesna literatura zawdzięcza chyba najwięcej. Był on twórcą pierwszego polskiego dramatu zatytułowanego "Odprawa posłów greckich". Pisał również fraszki, pieśni, a także treny, które właśnie przyniosły mu największą sławę. Gdyby nie on, nie wiadomo, czy istniałby taki poeta jak Adam Mickiewicz i inni wielcy pisarze polscy.

W tej epoce powstały także podwaliny pod inny bardzo znany gatunek literacki, jakim jest nowela. To właśnie stworzony w odrodzeniu "Dekameron" Boccacia, a dokładniej jeden z utworów pod tytułem "Sokół" dał wzór dla późniejszej właściwej konstrukcji nowelistycznej. Od tego tytułu utworzono również pojęcie tak zwanego sokoła teorii, czyli klasycznie skonstruowanej noweli. Na podstawie tego właśnie schematu powstały takie znane polskie nowele, jak "Antek" i "Katarynka" Bolesława Prusa, czy "Janko Muzykant" Henryka Sienkiewicza.

Innym genialnym twórcą, który doprowadził do perfekcji gatunek dramatyczny był William Shakespeare. Jego największe i najbardziej znane dzieła to: "Romeo i Julia", "Hamlet" i "Makbet". Konstrukcja jego dzieł, utworzona w stylu tak zwanego dramatu elżbietańskiego (od nazwy okresu za panowania królowej Elżbiety I) sprzeciwiała się klasycznym regułom dramatów starożytnych. Przede wszystkim łamała zasadę jedności czasu, miejsca i akcji. W wielu utworach wymieszane zostały także kategorie estetyczne, jak na przykład pomieszanie wyznaczników tragizmu z liryzmem. Shakespeare nadawał również swoim postaciom swoisty psychologizm. Charakteryzowała ich zmienność uczuć - miłość, nienawiść, zdrada. Już za czasów życia Shakespeare'a ludzie zaczęli dostrzegać jego talent, a późniejsze wieki uznały jego sztuki za genialne. Na dowód tego oto słowa jednego z wielkich współczesnych twórców: "Dante i Shakespeare podzielili wszystko między siebie. Trzeciego nie ma."

Lecz renesans to nie tylko okres rozwoju literatury. W tym czasie żyli także ludzie, którzy tworzyli w innych dziedzinach sztuki. Jednym z najsławniejszych ludzi tego okresu jest Mikołaj Kopernik. Jemu to, do dnia dzisiejszego świat zawdzięcza genialne odkrycie. To właśnie jego dzieło zatytułowane "O obrotach sfer niebieskich" (De revolutionibus orbium coelestium) zrewolucjonizowało całą ówczesną astronomię i poglądy na wszechświat, układ słoneczny i miejsce planety ziemi w nim. Mikołaj Kopernik określany jest mianem człowieka, który wstrzymał słońce i ruszył ziemię, ale niestety w czasach, w których przyszło mu żyć był to pogląd, z którym ciężko było pogodzić się ówczesnym naukowcom, dlatego dzieło Kopernika w 1616 roku umieszczono w "Indeksie ksiąg zakazanych".

Odrodzenie pozostawiło nam po sobie również wspaniałe zabytki sztuki, obrazy, budowle i rzeźby. Te piękne dzieła tworzyli genialni i wybitni artyści, którzy wędrowali po całej Europie i tworzyli dzieła zgodne ze swoją wyuczoną profesją. Jako przykład można tutaj wymienić włoskich budowniczych renesansowego Wawelu: Franciszek Florentczyk i Bartłomiej Berecci. Mówiąc o dziełach sztuki tamtych czasów trudno nie wspomnieć o Leonardo da Vinci - malarzu, rzeźbiarzu, pisarzu, wynalazcy i projektancie, którego pomysły wyprzedzały znacznie dokonania tamtej epoki. Zasłynął on jednak najbardziej z obrazów, takich jak: "Mona Lisa", "Dama z łasiczką" czy "Ostatnia wieczerza". Innym znanym architektem, artystą i malarzem był Michał Anioł. Zasłynął on głównie z fresków, którymi ozdabiał kościoły i kaplice oraz ze wspaniałych rzeźb. Sztuka odrodzenia odzwierciedlała idee epoki. Ukazywała jej harmonię, statyczność i piękno osiągane poprzez stosowanie wyważonych miar i proporcji, które wzorowane były na dziełach twórców antycznych.

Sztuka renesansowa nie była jednak wówczas aż tak bardzo znana jak dzieła literackie. Ich rozprzestrzenienie związane było z wynalezieniem druku przez Jana Gutenberga. Dlatego po roku 1500 drukarni przybywało a teksty literackie można było powielać na szerszą skalę, niż do tej pory, kiedy to teksty były przepisywane ręcznie. Rozwój druku, który trwa do dzisiaj spowodował rozprzestrzenienie literatury na szeroką skalę, a na dalszy plan odsunął dotychczasowe piśmiennictwo rękopiśmienne i przekazy ustne.

Powyższe argumenty chyba wystarczająco uzasadniają jak wielka spuścizna pozostała nam - ludziom współczesnych po epoce renesansu.