Bohaterowie występujący w temacie zadania pochodzą z różnych utworów, stworzeni przez autorów z zupełnie innych epok literackich. Jacek Soplica skupia więc w sobie podstawowe cechy bohatera romantycznego, podczas gdy Andrzej Kmicic jest już reprezentantem pozytywistycznych poglądów autora. Jednak jest kilka cech, które można znaleźć u nich obu. Jest to możliwe, ponieważ ani postać stworzona przez Mickiewicza, ani bohater sienkiewiczowski, nie są dokładnym odzwierciedlaniem czasów, w jakich zostali stworzeni. To, co wspólnego można u nich odnaleźć, to przede wszystkim wielka, nieszczęśliwa miłość - choć ta w obu wypadkach kończy się inaczej. Obaj także są gorącymi patriotami, potrafiącymi poświęcić wszystko dla dobra kochanej Ojczyzny. Choć obu bohaterów dotyka w życiu wiele nieszczęść, nie poddają się. Zarówno Jacek i jak i Andrzej mieli bardzo awanturnicze usposobienie. Gwałtowność i pochopne działanie były głównymi cechami ich młodości, co bardzo szybko doprowadziło do wielu nieszczęść, jakie później musieli odkupić. Przy okazji warto wspomnieć o różnicy wieku, w jakim są bohaterowie, kiedy ich poznajemy. Kmicic jest młodym żołnierzem, a wszystkie wydarzenia z jego udziałem śledzimy na bieżąco. Natomiast Soplica występuje w czasie akcji utworu już jako dojrzały mężczyzna, ojciec dorosłego Tadeusza. Jego losy są nam znane ze wspomnień i retrospekcji.
Wydarzeniem, które wpłynęło na całe życie Soplicy było podanie mu "czarnej polewki" przez Stolnika. Ten fakt uczynił młodzieńca podwójnie nieszczęśliwym. Po pierwsze musiał zrezygnować z kobiety, którą pokochał nad życie, a po drugie, jego duma została śmiertelnie urażona. Jacek szukał zapomnienia, dlatego bardzo szybko się ożenił. Niestety unieszczęśliwił tym samym kolejna osobę, bowiem dziewczyna, która została jego żoną i bardzo go kochała, nigdy nie znalazła u niego wzajemności. Nieszczęśnik zaczął pić, awanturować się bez potrzeby i wkrótce stracił cały szacunek sąsiadów.
Powodem, który na długo unieszczęśliwił Kmicica, była nieprzemyślana pijatyka, po której odwróciła się jego ukochana.
Zarówno Jacek, jak i Kmicic, przechodzą długą drogę, by udowodnić wszystkim, jak bardzo się zmienili i okazać się godnymi miana bohaterów.
Obaj zawiedli się na ludziach wielokrotnie, a za swą naiwność musieli zapłacić straszną cenę. Soplica uważał Stolnika, ojca Ewy, za prawdziwego przyjaciela, a kiedy mu zaufał, doszło do tragedii. Natomiast błędem Kmicica była pozytywna ocena księcia Radziwiłła. Przyłączenie się do sztabu jego wiernych żołnierzy spowodowało, iż do nieświadomego niczego porucznika, przylgnęła nazwa zdrajcy Rzeczpospolitej, na która ten gorący patriota na pewno nie zasługiwał.
Obaj analizowani bohaterowie są mężczyznami silnymi, odważnymi, bardzo sprawnymi fizycznie, a przede wszystkim, zdolnymi do prawdziwej, gorącej, szczerej i głębokiej miłości. Potrafili podporządkować całe swoje życie temu jednemu uczuciu. To właśnie miłość pozwoliła im zmazać z siebie wszystkie grzechy i pokazać całą swą odwagę i zaangażowanie w sprawy Ojczyzny. Obaj, by móc swobodnie poruszać się w świecie, musieli pozbyć się dawnej tożsamości i tak Jacek został księdzem Robakiem, a Kmicic przyjął nazwisko Babinicza. Wszystko, czego dokonują pod nowymi nazwiskami, zasługuje na podziw i szacunek. Wchodzą bowiem na drogę, dzięki której zupełnie rehabilitują siebie i błędy swojej młodości.
Zarówno "Pan Tadeusz", jak i "Potop" kończą się dla głównych bohaterów szczęśliwie, choć zupełnie inaczej. Jacek Soplica traci życie, ale umiera w przeświadczeniu dobrze spełnionego obowiązku. Odzyskuje też dobre imię i szacunek. Wzbudza podziw wszystkich, którzy nim pogardzali.
Andrzej Kmicic też odzyskuje swe szczęście. Oleńka nie tylko wybacza mu dawne zachowanie, ale szczerze go docenia. Podobnie jak cała miejscowa społeczność, a nawet cała Rzeczpospolita.
Powyższa analiza postaci z pewnością wykazała zarówno ich podobieństwa, jak i dzielące ich losy różnice. Myślę jednak, że tych pierwszych jest tak naprawdę o wiele więcej.
