Kazimierz Przerwa - Tetmajer, podobnie jak wielu twórców Młodej Polski i epok późniejszych, zafascynowany był urokiem Tatr. Wyrazem tegoż umiłowania gór stały się liczne teksty poetyckie opiewające urodę karpackiego krajobrazu. Do wierszy poruszających te tematykę możemy zaliczyć np.: ,,Melodie mgieł nocnych" czy cały cykl ,, Na Skalnym Podhalu".
Uroda polskich gór została przedstawiona również w wierszu ,,Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej". Utwór ten jest impresjonistycznym opisem doznań poety przebywającego na szczycie góry. Poprzez mnogie epitety odnoszące się do kolorów i użycie licznych wyrazów sugerujących dźwięk, lub jego brak, poeta maluje przed odbiorcą piękny krajobraz. Przez swoje piękno i tajemniczość, którą wprowadzają snujące się, złociste mgły, cały pejzaż staje się niemal nierealny. Przywołuje na myśl raczej baśniowe i mityczne krainy, a nie rzeczywiste miejsce;
,,Taki tam spokój … Na gór zbocza
Światła się zlewa mgła przezroczysta,
Na senną zieleń gór."
Wiersz nie jest jednak tylko opisem piękna górskiego krajobrazu. W ten metaforyczny sposób poeta próbuje opisać nam stan duszy twórcy. Jego niepokój i tęsknotę za wewnętrzną harmonią:
,,i jakaś dziwna mię pochwyca
bez brzegu i bez dna tęsknica,
niewysłowiony żal …".
Rozdarty wewnętrznie poeta tęskni za równowagą i spokojem jakie panują w przyrodzie. Za pomocą odpowiednich metafor ukazuje nam własne emocje, wszystkie uczucia i myśli, jakie towarzyszą mu w tejże chwili.
Wiersz jest zatem utworem o charakterze impresyjno - symbolicznym. Urok chwili oddany za pomocą nakładających się na siebie barw i niewyraźnych konturów przysłoniętych welonem mgieł wyraźnie nawiązuje do impresjonizmu. Zaś zestawienie elementów pejzażu z konkretnymi uczuciami artysty wprowadza odbiorcę w świat symbolizmu.
