EPIKA - jest jednym z trzech głównych rodzajów literackich, który obejmuje utwory, gdzie świat przedstawiony jest sfabularyzowany, podmiot literacki pojawia się w roli narratora, zaś fundamentalną formą wypowiedzi jest narracja. Dzieło epickie jest złożone z dwóch warstw: pierwsza to to, co zostało ukazane w utworze, natomiast drugą stanowi osoba, która przedstawia rzeczywistość, czyli narratora. Zazwyczaj te warstwy występują oddzielnie, rozdziela je tzw. dystans czasowy. Pojawiający się narrator, nie stanowi elementu świata przedstawionego. Jeśli chodzi o czas epicki to nie stanowi on odpowiednika gramatycznego, zwyczajowego czasu przeszłego (który określa wszystko, co miało miejsce przed samym aktem wypowiedzi oraz w stosunku do czasu owego aktu), ponieważ zdarza się, iż porządek czasowy, właściwy epice, ma wymiar bezwzględny, tzn. nie ma odniesienia do czasu teraźniejszego aktu wypowiedzi, ale do wewnętrznych relacji w przedstawianym zdarzeniu.
Gatunkami epickimi są:
Epos - inaczej poemat epicki, najczęściej dużych rozmiarów, stanowi podstawę literatury klasycznej. Dużo utworów narodowych utrzymanych jest w konwencji eposu. Przykładem może tu być "Pan Tadeusz" .
Powieść - obszerny utwór epicki, napisany prozą, posiadający rozbudowaną oraz wielowątkową fabułę. Przykładem może tu być "Quo Vadis".
Nowela - zwięzły utwór literacki, napisany zazwyczaj prozą (bywają też wierszowane), posiadający jednowątkową fabułę z wyraźnie zarysowaną akcją. Przykładem może być "De Kameron"
"Pan Tadeusz" - Adama Mickiewicza. Jest to poemat epicki, gdzie poprzez połączenie w całość, wątków rozmaitych religii oraz idei filozoficznych, dokonano scalenia humoru oraz wyrażenia uczuć, a także przeżyć osobistych i dać stęsknionym rodakom na emigracji wspaniały obraz nieosiągalnego ojczystego kraju.
"Quo Vadis" - Henryka Sienkiewicza. Jest to powieść, której akcja rozgrywa się w czasach panowania Nerona. Autor odtworzył tutaj wydarzenia toczące się w Rzymie u schyłku rządów Nerona, jednocześnie w oparciu o nie ukazał postać antycznego poety imieniem Patrycjusz. Temat utworu stanowi miłość Patrycjusza, jaką darzy on niewolnicę Ligię.
"De Kameron" - G. Boccaccio. Jest to cykl stu nowel, które są opowieściami kilku panien oraz młodzieńców z Florencji, którzy przedstawiają zabawne historyjki pełne obrazów z obyczajowości epoki, zwłaszcza jeśli idzie o sferę erotyczną ludzkiego życia.
Elementy epiki w utworze, pt. "Władca Pierścieni" R.R. Tolkiena:
- powieść fabularna
- obszerna fabuła
- niezwykle złożony oraz czasoprzestrzenny układ przedstawianych wątków
- nie ma odniesienia do teraźniejszości, lecz do wewnętrznych relacji przedstawianej opowieści
-fundamentalną formą wypowiedzi jest narracja (osoba narratora wszechwiedząca)
- zarówno narratora, jak i bohaterów dzieli pewien dystans czasowy.
