Mit o Dedalu i Ikarze opowiada historię ojca i syna, którzy postanowili uciec z wyspy Krety. Dedal pracował jako budowniczy, rzeźbiarz i mechanik dla króla Minosa. Wybudował między innymi labirynt dla Minotaura. Król Krety chciał zatrzymać tak wspaniałego konstruktora na wyspie. Jednak Dedal i jego syn Ikar chcieli powrócić do swojej ojczyzny na Sycylię. Zostali uwięzieni. Postanowili uciec. Sycylia znajdowała się bardzo daleko, a przeszkodą w ucieczce było morze. Dedal skonstruował więc skrzydła z wosku i piór.
Ojciec przestrzegał syna aby nie leciał zbyt nisko, gdyż pióra mogą nasiąknąć wodą i aby nie leciał zbyt wysoko żeby promienie słoneczne nie roztopiły wosku. Jednak Ikar tak bardzo zachwycił się lotem, że wzbijał się coraz wyżej. Wosk roztopił się. Pióra zaczęły wypadać, a Ikar wpadł do wody i utopił się.
Historię tę wykorzystał jako temat do swego obrazu M. Breughel. Przedstawił na nim chłopa orzącego ziemię na brzegu morza, pastucha pasącego stado owiec, żeglarzy na statkach. W oddali widać miasto. Ludzie zajęci są swoją codzienną pracą. Morze jest spokojne, przyroda zastygła w bezruchu. Dopiero, jeśli przyjrzeć się bliżej, w rogu obrazu można dostrzec nogi tonącego Ikara i kilka piór na powierzchni wody. Nikt nie zauważył tragedii, wszyscy pochłonięci są własnymi sprawami.
Podobnie w opowiadaniu J. Iwaszkiewicza pt.: Ikar. Chłopiec, którego podmiot liryczny nazwał Michasiem, szedł przez ulicę Warszawy w czerwcu 1942 lub 1943 roku. Był bardzo pochłonięty lekturą jakiejś książki. Nie zauważył nadjeżdżającej karetki gestapo, kiedy przechodził na drugą stronę ulicy. Gestapowcy zatrzymali go, wepchnęli do samochodu. Nikt nie zauważył tego zdarzenia. Życie toczyło się dalej.
Podobieństwa obu postaci Ikara i Michasia są uderzające. Obydwaj chcieli wyrwać się z niewoli. Ikar uciec z wyspy Minosa, Michaś - zapomnieć o okupacji hitlerowskiej, czytając polskie, zakazane książki. Obydwóch spotkała tragedia. Ponieśli śmierć w chwili zapomnienia o otaczającej rzeczywistości. Ich śmierć nie została zauważona przez otoczenie. Nikt, oprócz malarza, nie zauważył spadającego do morza Ikara. Nikt także, oprócz pisarza, nie zwrócił uwagi na aresztowanie Michasia.
Jedynymi świadkami tych zdarzeń byli artyści. Obowiązkiem artysty jest dostrzec i utrwalić to, czego zwykły człowiek nie widzi: Jeden tylko poeta czy malarz ujrzał tę śmierć i przekazał ją potomności.
