Nieodłącznymi elementami życia każdego człowieka są radość i szczęście, ale także smutek i rozpacz. Nie możemy zapominać, że ludzka egzystencja składa się nie tylko z pozytywnych momentów. Szczęśliwe aspekty życia dają nam poczucie bezpieczeństwa, dobrze wykonanej pracy, dają nam radość. Trudne życiowe doświadczenia mogą mieć jednak różny wpływ na naszą przyszłość. Raz mogą sprawić, że staniemy się silniejsi, innym razem złamią nas tak, że nie będziemy w stanie się pozbierać.

       W podanym fragmencie tekstu Gustawa Herlinga-Grudzińskiego „Wieża” spotykamy bohatera, którego zaatakowała choroba. Trąd ogarnął jego oraz całą jego rodzinę. Mężczyzna jednak bardziej niż o siebie martwił się o swoją siostrę. Gdy ta umarła załamał się, nie wierzył, że Bóg mu ją odebrał. Smutek i rozpacz urosły w nim do tego stopnia, iż stwierdził, że dłużej żyć nie chce. W jego głowie urodziła się myśl, aby podpalić wieżę i wraz z nią zginąć w popiołach. Zaczął zbierać chrust i gałęzie na podpałkę. Udał się do dawnego pokoju siostry i tam chciał wzniecić ogień. Zauważył jednak położoną na stole Biblię, założoną krzyżykiem, który zawsze nosiła dziewczyna. Podszedł do niej i gdy ją otworzył, zauważył skierowany do niego list. Siostra napisała w nim, że wie, iż zbliża się jej koniec. Prosiła go jednocześnie, by się nie załamywał, by żył dalej. Mówiła o tym, że będzie opiekowała się nim z nieba i że kiedyś Bóg znów pozwoli im być razem, ale to jeszcze nie ten czas. Główny bohater po przeczytaniu listu otrząsnął się i zemdlał. Po przebudzeniu nie pamiętał o tym, co chciał zrobić. Wydawało mu się, że to wszystko to był tylko sen. Tragedia jaka go spotkała z początku mogła wydawać się dla niego niszcząca. W momencie, kiedy jednak odnalazł list i dowiedział się, że siostra życzyła sobie, aby dalej żył i czynił dobro jego postawa zmieniła się. To trudne życiowe doświadczenie za sprawą listu dało mu siłę i pozwoliło mu iść na przód.

       Bohaterem, którego spotykają trudne życiowe doświadczenia był Zenon Ziembiewicz z „Granicy” Zofii Nałkowskiej. Główny bohater pochodził z zubożałej rodziny, w której ojciec na każdym kroku zdradzał matkę, która na to pozwalała. Zenon po tym co widział, powiedział sobie, że chce żyć inaczej, że nie chce być taki jak ojciec. Były to jednak puste słowa. Bohater co chwilę przekraczał granice, które sam sobie ustalił. Zenon mimo tego iż był zaręczony, a później żonaty z Elżbietą Biecką, nawiązał romans z Justyną Bogutówną, który miał opłakane skutki. Justyna zaszła w ciążę, której kochanek w niedosłowny sposób kazał się pozbyć, dając jej pieniądze. Dziewczyna zrobiła to, co chciał mężczyzna. Zenon wyjawił prawdę małżonce i polecił jej opiekę nad zrozpaczoną Justyną. Główny bohater został wybrany na prezydenta miasta i starał się poprawić los ubogich. Swoją chęcią pomocy wywołał jednak niekorzystne strajki. W tym samym momencie Elżbieta urodziła dziecko, a wściekła Justyna oblała twarz Zenona żrącą substancją, w wyniku czego stracił on wzrok. Wydarzenia te doprowadziły bohatera do samozagłady. Zenon w obliczu skandalu obyczajowego, z powodu romansu z Justyną, popełnił samobójstwo. Wydarzenia z życia bohatera doprowadziły go do załamania się i śmierci.

        Stanisław Żeromski w „Przedwiośniu” przedstawia Cezarego Barykę, który spędził spokojne lata dzieciństwa w Baku. Żył razem z matką i ojcem, do momentu, gdy Seweryna Barykę wezwano na wojnę. Wtedy też młodzieniec zaczął sprawiać kłopoty wychowawcze. W czasie rozpoczęcia rewolucji oddał rodzinne bogactwa, uważał, że zabranie rodzinnego domu pomoże innym ludziom. Bohater zauważa tragiczne skutki swoich czynów w momencie, gdy traci matkę. Stracił wtedy nie tylko jej miłość i pomocność, ale jednocześnie stracił także dach nad głową. Kiedy rozpoczęła się wojna tatarsko-ormiańska Cezary zauważył okrucieństwo obu grup. Walczący wyzbyli się współczucia, walczyli i zabijali dla zabawy. Główny bohater nie należał do żadnej ze stron spornych, więc został zatrudniony do zbierania i wyrzucania, chowania ciał poległych. Podczas pracy zauważył martwe ciało młodej Ormianki. Ponownie zdał sobie wtedy sprawę, z tego, że rewolucja niszczy i zabiera to, co piękne. Kolejnym trudnym wydarzeniem dla Cezarego była śmierć ojca. Bohater odnalazł go po latach, po to by w drodze do Polski, do wolności znów go stracić. Po dotarciu do ojczyzny matki, załamał się, widząc błoto, brud i ubóstwo. Kraj w żadnym stopniu nie przypominał tego z opowieści ojca. Cezary nie mógł zaznać spokoju. Najpierw zaciągnął się na wojnę, na której uratował Hipolita. Pojechał razem z nim do jego domu rodzinnego, gdzie zakochały się z nim 3 kobiety. Z tej miłości Wanda otruła Karolinę, a Laura wybrała Branickiego, tym samym odrzucając miłość Cezarego. Główny bohater po tylko tragicznych wydarzeniach w życiu mógł się załamać, poddać i zakończyć swoje życie. Nie zrobił tego jednak. Wszystkie te sytuacje ukształtowały go na silnego, mądrego człowieka, który chciał walczyć w obronie słabszych.

      Trudności napotykane w życiu mają różne skutki. Jeden człowiek straci wiarę we wszystko, w co wierzył i będzie chciał się poddać. Są też ludzie, którzy podejdą do takiego wydarzenia obojętnie. Inni natomiast z tak trudnej życiowej lekcji wyciągną wnioski, czegoś się nauczą i pójdą na przód. Nie można przecież ciągle stać w miejscu. To jak zareagujemy na trudności rzucane nam przez los, zależy od naszej psychiki.