Przyjaźń to jedno z najgłębszych uczuć, jakimi mogą obdarzyć się ludzie. Powinna dla nas wszystkich stanowić najwyższą wartość. Oparta jest na wzajemnym, bezgranicznym zaufaniu, nie można jednak stwierdzić, co tak naprawdę sprawia, że nagle dwoje ludzi zaczyna się przyjaźnić. Życie bez przyjaciela jest smutne i wydaje się, że czegoś istotnego mu wtedy brakuje. Na przyjaźń trzeba sobie jednak zasłużyć - prawdziwego przyjaciela nie można nigdzie kupić, nikt jeszcze nie wymyślił sposobu, który gwarantowałby jego zdobycie, a tym bardziej nikt nie stworzył magazynów, w których można by kupować dla siebie odpowiednich przyjaciół.
Moim zdaniem, aby móc się z kimś przyjaźnić, trzeba się przede wszystkim wykazać dojrzałością oraz ogromną odpowiedzialnością za siebie i drugą osobę. Postacią literacką, która może tu służyć nam za wzór jest Mały Książę. Ten bohater z wielką determinacją starał się znaleźć prawdziwego przyjaciela, który zasłużyłby na obdarzenie go tak wyjątkowym uczuciem jak przyjaźń. Podczas wędrówki ze swojej planety na Ziemię, Mały Książę zdobył wiele doświadczeń, co pozwoliło mu znaleźć wielu przyjaciół i przekonać się o tym, jak ważna była dla niego róża. W ten sposób bohater poznał istotę wyjątkowej przyjacielskiej relacji. Nauczył się także odpowiedzialności i zdobył umiejętność pozwalającą mu na nawiązywanie pozytywnych kontaktów z innymi. Niezwykłym nauczycielem stał się dla niego Lis, to on przekazał Małemu Księciu wiele cennych informacji dotyczących przyjaźni. Powiedział między innymi: Oswoić (...) to znaczy stwarzać więzy. Ta myśl najlepiej chyba opisuje relację przyjaźni. Jednocześnie Lis wątpi w to, by dorośli ludzie byli zdolni do prawdziwej przyjaźni, stwierdził: Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. To smutne, ale w wielu przypadkach zgodne z prawdą słowa.
Warto pamiętać o tym, że nie tak łatwo jest zdobyć zaufanie drugiej osoby i sprawić, by myślała ona o nas, jako o przyjacielu. Myślę, że to jedno z najtrudniejszych zadań, jakie ludzie muszą wykonać w swoim życiu. Zdobywanie przyjaciela to czasochłonny proces. Nie jest łatwo poznać prawdziwej osobowości, nie spędzając z kimś każdej wolnej chwili i nie rozmawiając. Dopiero po upływie długiego czasu i przejściu wielu prób, możemy nazywać kogoś przyjacielem. Przychodzą mi na myśl słowa polskiego pisarza - Aleksandra Fredry: Przyjaciół kochamy dla ich wad, bo lubimy gdy ktoś też ma wady. To tylko pozornie ironiczna opinia, warto przecież mieć świadomość, że nie tylko my posiadamy jakieś słabości, ale nasz przyjaciel również - dlatego właśnie możemy się nawzajem wspierać. To jedna z najcudowniejszych rzeczy, jaką gwarantuje przyjaźń. To uczucie, które pomaga nam pozbyć się egoizmu, sprawia, że zaczynamy myśleć o tym, co dobre dla drugiej osoby. Dzięki temu stajemy się prawdziwym człowiekiem.
Uważam, że każdy człowiek powinien mięć przyjaciela, dlatego warto nauczyć się budowania tej pięknej międzyludzkiej relacji. Na pewno wprowadzi ona w nasze życie wiele optymizmu i zapewni nam szczęście. Warto także pamiętać, że poszukiwanie przyjaciela jest też pewnego rodzaju ryzykiem, ponieważ: Decyzja oswojenia niesie w sobie ryzyko łez.
