Aleksander Kamiński - pseudonim Bambaju, Juliusz Górecki, urodził się 28 stycznia 1903 roku w Warszawie, syn Petroneli z Kaźmierczaków (chłopki spod Łęczycy) i Jana - farmaceuty pochodzącego ze wsi Nur. Młode lata spędził na Ukrainie. Ojca stracił w wieku lat ośmiu. Odtąd musiał pracować, aby pomóc matce w utrzymaniu domu. Studiował historię i archeologię na Uniwersytecie Warszawskim, należał do Związku Harcerstwa Polskiego, był jednym z organizatorów Szarych Szeregów. Pedagog, twórca ruchu zuchowego - propagował wychowanie dzieci poprzez działalność harcerską. Był redaktorem "Biuletynu Informacyjnego", założycielem i komendantem Organizacji Małego Sabotażu "Wawer". W latach 1941-1944 - szef Biura Informacji i Propagandy Komendy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Po wojnie, w latach 1945-48 wiceprzewodniczący ZHP. Odsunięty od tej działalności w roku 1949 - powrócił po reaktywacji ZHP w 1956 jako przewodniczący Naczelnej Rady Harcerskiej. Od 1962 kierował katedrą pedagogiki społecznej, a od 1969 został profesorem na Uniwersytecie Łódzkim. Jest autorem książek poświęconych tematyce pedagogicznej i harcerskiej, licznych opowieści o działaniach Szarych Szeregów (m.in. "Zośka", "Parasol"). Najsłynniejszą jego powieścią są "Kamienie na szaniec", wydane konspiracyjnie w 1943 roku pod pseudonimem Jana Góreckiego.
Kamiński odegrał ogromną role jako wychowawca młodzieży polskiego podziemia. Zmarł 15 marca 1978 roku w Warszawie.
