Kiedy człowiek dojrzewa wtedy ma miejsce wiele zmian w jego życiu. Ostatecznie zapomina o swoim dzieciństwie i przygotowuje się do dorosłości. Jednak w międzyczasie w jego duszy toczy się wiele walk. Czasami do głosu dochodzą sprzeczne dążenia i właśnie one całkowicie pochłaniają człowieka. Czasami też trzeba wykonywać wyboru między nimi, bo przecież nie można dążyć do realizacji wszystkiego.
Jest wiele utworów poświęconych tej problematyce, ale dla mnie najważniejsze są te, które ostatnio czytałem. W pierwszej kolejności wymieniam "Sekretny dziennik Adriana Mola...", który ma ciekawą fabułę. Oprócz tego zaciekawił mnie "Świat Zofii", a zwłaszcza "Rozmowy Pambukiem". Chciałem jeszcze wymienić "Świat za szkłem". Wszystkie wymienione teksty odtwarzają wspomnienia czy to z dzieciństwa czy z czasu wczesnej młodości. Bohaterowie przeżywa odmienne przygody, biorą udział w różnych wydarzeniach. Posiadają także inne cechy charakteru i odmiennie reagują na otaczający świat. Jednak za każdym razem widzimy jak uczucia decydują o wszystkim. Ważne są nie tyle suche, zwięzłe fakty, ale to co dzieje się w duszach postaci. Właściwie ciągle w ich wnętrzu toczy się jakaś rozgrywka, nigdy nie ma tam spokoju. Jedna burza przechodzi, ale pojawia się następna i tak w kółko. Młode osoby dopiero uczą się, jak radzić sobie z tym, co ich otacza. Na początku napotykają na wiele przeszkód i musza je skutecznie zwalczyć. Zdarzają się przy tym jakieś pomyłki.
Wtedy też często miłość po raz pierwszy puka do serca. Tak dzieje się w przypadku Adriana Mola, który nie może zapomnieć o Pandorze. Jest w niej prawdziwie zakochany. Nie potrafi się zająć niczym innym. Jej poświęcał najwięcej miejsca w swoim pamiętniku. Nastolatek boryka się również z innymi problemami. Dużej wagi sprawą jest jego wygląd. Nawet pryszcz pojawiający się na twarzy ma dla niego olbrzymie znaczenie. Przejmuje się jak inni obrzucają go niepokojącym spojrzeniem. Jego psychika nie jest zdolna do przyjmowania słów krytyki. Źle na nie reaguje. Adrian jednak często krytycznie ocenia innych. Spostrzega ich wady. Nawet mama przy tym okazuje się nieszczególnie interesująca.
Jednak kiedy człowiek dorasta, to w jego świecie pojawiają się także poważniejsze sprawy. Zaczyna się zastanowić nad porządkiem rzeczy i poszukuje sensu życia. Nurtuje go pytanie filozoficzne, jak: kim jesteśmy. Zastanawia się, czy istnieje Bóg i jak rozróżnić rzeczy dobre od złych. Nic więc dziwnego, że bohaterka "Świata Zofii" właśnie tym się zajmuje. Uczestniczy w kursie filozofii, prowadzonym przez tajemniczego i nieznajomego osobnika. Wtedy zaczyna zastanawiać się nad miejscem człowieka we wszechświecie. Poznając poglądy ludzi żyjących w dawnych wiekach, chce znaleźć odpowiedzi na dręczące ją pytania. Jednak to nie było takie proste. Bohaterka "Rozmów z Pambukiem" opisuje, jak w czasie swego dzieciństwie postrzegała Pana Boga. Nie mogła pogodzi się z faktem, że zło zawsze łączy się z dobrem, smutne chwile występują obok tych radosnych, a nieszczęściu może towarzyszyć radość. Sądziła, że mądrzej byłoby stworzyć świat, w którym wszystko funkcjonuje idealnie, a ludzie nie mają żadnych wad.
Dopiero po pewnym czasie odkryła tajemnicę "Pambuka". Przekonała się, że Bóg jest dobry i takie urządzenie świata ma swój cel. Tylko bowiem wtedy, gdy po jakiejś przykrości wszystko wraca do normy odczuwamy radość. Także nie można by zrozumieć, czym jest prawdziwe szczęście. Tak jak po burzy pojawia się słońce, tak w życiu poszczególnych ludzi po smutku nastaje radość. Inaczej niemożliwe było cieszenie się swym życiem, spostrzeganie piękna.
Z kolei bohater opowiadania "Świat za szkłem" zastanawia się głównie nad tym, co znajduje się za szkłem. Ma wiele wątpliwości i nie potrafi ich rozwiać. Jednak mimo to, nie przestaje się zastanawiać. Zadaje sobie kolejne pytania i usilnie szuka na nie odpowiedzi. Póki co nie jest usatysfakcjonowany. Fascynuje go jakaś tajemnica. Jest przerażony tym, co występuje obok, a jednocześnie nieznane go przyciąga.
Jak by na to nie patrzeć problemy okresu dojrzewania mogą być bardzo różne. Omawiane teksty pokazują to wyraźnie. Najważniejsze, że młodzi ludzie wtedy ulegają pierwszym zauroczeniom i zaczynają poznawać siebie. Co więcej chcą zdobyć jak najwięcej informacji o tym świecie, który ich otacza. Wiele się zastanawiają i rozmyślają. Niechętnie przyjmują słowa krytyki i preferują bycie ze swoimi rówieśnikami. Maja mnóstwo pretensji do dorosłych, że niewłaściwie urządzili ich świat. Nastolatki ciągle zmagają się z jakimiś problemami.
