Bohaterka „Siłaczki” jest przykładem postaci symbolizującej wartości ludzkiego ducha, które, pielęgnowane pomimo przeciwieństw rzeczywistości, prowadzą w efekcie do zwycięstwa ludzkiej godności i prawdziwych, humanistycznych ideałów. Te zaś mają siłę przetrwania ludzkiej jednostki i silnego, pozytywnego oddziaływania na środowisko nawet po jej zniknięciu czy śmierci.

Stasia okazała się niezwykle silną wewnętrznie kobietą. Nie wyrzekła się swoich młodzieńczych ideałów, ale właśnie dla nich zrezygnowała z osobistego szczęścia pełniąc rolę wiejskiego nauczyciela, była cały czas wierna ideom wyniesionym z młodości. Zamiast osobistej wygody i prywaty wyżej stawiała dążenie do upowszechniania nauki na wsi. Za nauczanie pisania i czytania, tak dzieci jak i starszych, nie żądała zapłaty. Doskonaliła wciąż samą siebie cały czas uzupełniając swą wiedzę przez ciągłe czytanie książek, którymi zresztą dzieliła się ze swymi uczniami. Była autorką podręcznika „Fizyka dla ludu”, który stawiał sobie za cel przybliżenie prostym ludziom wiejskim otaczającego ich świata i jego mechanizmów. Mieszkając w warunkach wiejskiej chaty nie zaprzestała rozwijać swej wiedzy. Pozostała także po niej miłe wspomnienia, poszanowanie i wdzięczność mieszkańców.

Żyła w ubóstwie, walczyła z ciągłymi przeszkodami, nigdy jednak nie zapominając o swej naczelnej misji niesienia kaganka oświaty. Dzięki tak pięknym cechom jak cierpliwość, wewnętrzna siła, serce do pracy i ludzi, stała się symbolem bezinteresownej, ludzkiej dobroci. Tym właśnie odegnała od siebie wszelkie pokusy, których nie uniknął właśnie Paweł Obarecki, bowiem nie był na tyle silny, by żyć tylko własnymi ideałami, i aby na nich budować swą społeczną pozycję i szacunek, łatwiej mu, bowiem przyszło dostosować się do zgnuśniałego i wygodnickiego życia elity w jego miejscowości.

Uważam, że Decyzja Stasi była słuszna, ponieważ mimo wielu niepowodzeń, biedy i trudnej sytuacji społecznej wciąż miała siły i ochotę, aby kontynuować swoje idee i dążyła w ich kierunku.. Była dobrą kobietą. Chciała wiele zrobić dla ludzi- nauczać ich i poddała się temu całkowicie. I mimo to, że umarła wiedziała, że i tak wiele dobra wniosła ludziom jednak na pewno żałowała, że nie może więcej. Była lubiana przez pospólstwo w przeciwieństwie do doktora Obareckiego którego to z czasem przestało interesować.

Opisując postać niezwykłej kobiety autor nazwał ją uwznioślającą metaforą „siłaczka”. W ten sposób podkreśla jej konsekwencję i upór w dążeniu do obranego celu, odwagę i wytrwałość, zatem określenie nie odnosi się do fizyczności bohaterki, ale jej charakteru. I chociaż walka z życiem przerosła jej możliwości, nie poddała się gdyż do końca postępowała zgodnie ze swoimi młodzieńczymi ideałami. I chociaż rzeczywistość brutalna rzeczywistość okazała się ponad siły wątłej nauczycielki, z pewnością jej trud nie poszedł na marne. Miała ogromny wpływ na ludzi, którzy dzięki niej mieli kontakt z wiedzą i szkołą. Mimo że fragmenty noweli poświęcone Stasi są niezwykle smutne i liryczne, autor odnosi się do niej z największą sympatią a nawet podziwem.