Ludzka egzystencja jest związana z sytuacjami, które można nazwać tragicznymi. Tragizm jest kategorią, według której oceniane są zjawiska; pojawiła się ona bardzo dawno; jej ślady są widoczne w Biblii - historia Adama i Ewy nosi na sobie piętno tragizmu, który charakteryzuje się tym, że człowiek postawiony jest w sytuacji trudnego wyboru - obie opcje doprowadzą do jego unieszczęśliwienia i jest on tego świadomy. Adam i Ewa mogli zostać posłuszni Bogu i nie zjadać zakazanego owocu; wtedy byliby jednak nieświadomi siebie, żyliby naiwnie; zjedzenie natomiast jabłka, spowodowało, że Bóg odebrał im Raj i skazał na ziemską tułaczkę w nędzy.

W sytuacji tragicznej znalazła się również Antygona, bohaterka z tragedii Sofoklesa. Mogła ona zdecydować się na respekt wobec prawa i zakazów, które ustanowił jej wuj, król Teb. Wybrała ona jednak wierność prawom boskim, czym sprzeciwiła się Kreonowi. Chciała ona pochować swojego zmarłego brata, ponieważ tego właśnie wymagał obrządek religijny. Zrobiła to z pełną świadomością kary śmierci, która na nią czekała. Dla niej ważniejsza była miłość do brata, a także szacunek dla rytuału pogrzebowego. To dało jej odwagę i motywację do tego, by uczynić wbrew Kreonowi. Nie chciała się narażać Bogom, dlatego zaciekle i konsekwentnie broniła swego stanowiska. Podczas rozmowy ze swoją siostrą, Ismeną, mówi, że rozumie bezwyjściowość swojej sytuacji i jej tragizm:

"O ukochana siostro ma, Ismeno!

Czy ty nie widzisz, że z klęsk Edypowych

Żadnej za życia los nam nie oszczędza?

Bo nie ma cierpień i nie ma ohydy.

Nie ma niesławy i hańby, które by

Nas pośród nieszczęść pasma nie dotknęły."

W sytuacji tragicznej jest także Kreon, który zajmuje stanowisko przeciwne. On również ma swoje racje, które z jego punktu widzenia wydają się być bardzo słuszne. Jest on królem i musi wypełniać swoje obowiązki. Pragnie on za wszelką cenę zdobyć posłuch wśród społeczeństwa, ponieważ to pomoże utrzymać mu pokój w państwie. Nie liczy się on jednak z potrzebami i uczuciami poszczególnych obywateli. Nie jest dla niego ważna religia, ale prawo, które sam ustalił. Nie ulega on namowom swojego syna, Hajmona, który wstawił się za Antygoną. Gdyby wybrał uległość i pozwolił Antygonie pochować brata, nie byłby konsekwentnym i silnym władcą; trzymając się jednak obowiązków, pozwolił na zamurowanie w grobie Antygony, czym zasłużył sobie na miano tyrana.

Sofokles jest autorem innej tragedii - "Króla Edypa". Bohaterem jest człowiek, który próbuje zwyciężyć fatum i klątwę. Niestety jego zmagania są daremne, ponieważ życie człowieka jest zależne od sił wyższych.:

"Czego ma się bać człowiek, kiedy życiem jego rządzi przypadek i niczego nie można przewidzieć? Lepiej żyć beztrosko, jak się da."

Edyp jako dziecko został porzucony na pożarcie bestiom - miało to oszukać przeznaczenie, które kazało mu zabić swego ojca i ożenić się z matką. Nieświadomy, że mieszka u przybranych rodziców, ucieka z domu, ponieważ nie chce, aby zła przepowiednia spełniła się. Niestety losu nie da się oszukać i złowroga klątwa i tak staje się rzeczywistością. Edyp jest postacią tragiczną w tym sensie, że ma świadomość swojej wielkiej bezsilności wobec okrutnego losu. Gdy dowiedział się o tym, że zabił swego ojca i pojął za żonę matkę, popada w obłęd, oślepia się i ucieka. Wszystko, co robi przybliża go do tragedii, nie ma przed nią ucieczki i dlatego bohater jest zupełnie bezsilny. Edyp jest zdeterminowany wiszącym nad nim fatum.

Ludzie zmuszani są ciągle do wyborów. Nie wiadomo czasem, dokąd zaprowadzą nas nasze decyzje. Przedstawieni wyżej bohaterowie literaccy prezentują postawy skrajne - żyją w świecie nakreślonym przez dramatopisarza. Treść dzieł Sofoklesa pokazuje sytuacje bardzo wyraziste, podkreślone są w nich bardzo ważne problemy, które zmuszają nas do refleksji nad życiem i ludzkimi problemami. Bohaterowie nie mają wyboru - każda racja jest tak samo ważna i umotywowana, ale jednocześnie oznacza koleją skrajność. Nie można wybrać rozwiązania pośredniego, ponieważ ono nie istnieje. Świat przedstawiony przez Sofoklesa jest rozpięty pomiędzy wyrazistymi i zdecydowanymi wartościami, które jednak wykluczają się nawzajem. Dzięki temu możemy obserwować różne cechy bohaterów, każące im podejmować właśnie takie, a nie inne decyzje.