Cierpienie, to stan, który powoduje w człowieku ból fizyczny, lub psychiczny. Często, jego źródła nie da się określić. Człowiekowi towarzyszy już, od początku świata. Kiedy Adam i Ewa, zerwali owoc, z drzewa poznania, zostali ukarani przez Boga. W ich szczęśliwe życie, wkradło się cierpienie.
Przykłady na ten stan możemy znaleźć w Biblii. W przypowieści "O Hiobie", poznajemy człowieka, który wypełnia wszystkie prawa boże. Jednak Bóg wystawia go na próbę. Najpierw, odbiera mu cały majątek, później umierają wszystkie jego dzieci, na końcu zsyła na niego trąd. Hiob bardzo cierpi, modli się do Boga, jednak nie rozumie, dlaczego takie nieszczęścia spadły na niego. Wszyscy przyjaciele doradzają mu. Aby odwrócił się od Pana, bowiem nic nie zrobił, aby uratować go od złego. Jednak Hiob, udowadnia im, że Bóg nie zsyła tylko dobra, musimy liczyć się z tym, że możemy otrzymać cierpienie. Ten cierpiący człowiek, cały czas modli się i wierzy w słuszność swoich decyzji. Na koniec Bóg nagradza go, oddaje mu wszystko, co zabrał. Majątek, dzieci, zdrowie powracają do niego. Cierpienie odchodzi. Hiob, jest dla nas archetypem człowieka, który pomimo przeciwności losu nie poddał się i nie odwrócił od Boga.
Jezus, jest przykładem człowieka, który przyjął na siebie cierpienie za wybawienie wszystkich ludzi, od grzechu pierworodnego. Cierpiał męki, bity i poniżony, ukrzyżowany na krzyżu. Żaden człowiek, nie mógł równać się w przeżywaniu cierpienia z Chrystusem. Pokazał swoją osobą, jak człowiek, powinien kochać swego bliźniego. Była to dla nas lekcja cierpienie i kochania.
Ogromnie cierpi również Matka Boska, która widzi jak ukrzyżowano Jezusa. To cierpienie matki, oraz kobiety, która wie, kim jest jej syn. Moment tego cierpienia oddają liczne "Piety", Michała Anioła. Rzeźby te ukazują moment, kiedy Matka Boska trzyma na kolanach swego syna, zdjętego z krzyża. W jej obliczu miesza się cierpienie ze spokojem, które ukazuje jej wiarę w zmartwychwstanie.
W kulturze antycznej, znajdziemy przykłady postaci, które cierpiały w imię wyższych racji.
Prometeusz, wykradł dla ludzi ogień. Człowiek przestał bać się ciemności i dzikich zwierząt. Zaczął wytwarzać narzędzia, stworzył rzemiosło i sztukę. Zeusowi, nie podobał się czyn Prometeusza. Nie chciał, aby ludzie rośli w siłę. Postanowił ukarać tytana. Przykuł go, do skały na Kaukazie. Tam, codziennie sęp wyszarpywał mu wątrobę, która ciągle odrastała.
Prometeusz cierpiał okrutnie. Stał się symbolem, który pokazuje, jak można poświęcić się dla innych bezinteresownie, skazując się na cierpienie.
Innym przykładem jest "Antygona" z tragedii Sofoklesa. Poświęciła swe życie, aby pochować zwłoki brata, który został uznany za zdrajcę. Skazała się na cierpienie, i zamurowanie żywce. Cierpiała ze względu na śmierć Polinejkesa i Eteoklesa, a także z powodu przeznaczenia, które ciążyło nad rodem Labdakidów. Odrzuciła miłość Hajmona i wybrała cierpienie w imię ideałów, które wyznawała.
Kreon, który jest druga postacią w tej tragedii, cierpi okrutnie, kiedy dowiaduje się, że wszystkie jego działanie doprowadziły do tragedii całą jego rodzinę. Pycha i żądza władzy, spowodowała śmierć wszystkich jego bliskich. Stała się człowiekiem samotnym, któremu pozostało poczucie winy i cierpienie.
Edyp, bohater mitów tebańskich, pragnie uwolnić się od swojego przeznaczenia. Jednak wszystkie jego wysiłki, powodują tylko cierpienie. Nie jest w stanie zmienić swojego losu. Zabija ojca i żeni się z matka. Kiedy dowiaduje się prawdy, okrutnie cierpi i obwinia siebie za wszystko. Jest symbolem człowieka, który ucieka przed swoim losem, jednak klątwa dogania go, w każdej chwili życia.
Cierpienie, zostało także ukazane w "Iliadzie", Homera, gdzie, Priam rozpacza nad śmiercią swego syna. Po pojedynku Achillesa z Hektorem, zwłoki Hektora, nie zostały oddane, Priamowi, lecz zbezczeszczone. Achilles przytwierdził je do swego rydwanu i ciągnął je dookoła Troi. Achilles, nie pozwalając zabrać ciała Hektora, powodował, że jego dusza, nigdy nie zazna spokoju, ani też nie będzie mogła przejść do świata zmarłych. Dla starożytnych, brak ceremonii pogrzebowej, było największą hańbą. Priam, ukorzył się przed Achillesem. W przebraniu przybył do wrogiego obozu i błagał go, aby oddał mu ciało syna. Z jego postaci biło takie cierpienie, że Achilles, oddał zwłoki Hektora, pozwalając na pogrzeb.
Na powyższych przykładach widać, że cierpienie towarzyszyło ludziom od początków dziejów. Nie jest domeną współczesnego świata. Niezmiennie towarzyszy nam w naszej życiowej wędrówce.
