Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że jedną z najbardziej kontrowersyjnych, niezwykle negatywnie ocenianych postaci XX-wiecznej historii, był Adolf Hitler. Przyczynił się on do wywołania II wojny światowej, a głoszone przez niego hasła faszystowskie, nacjonalistyczne, ksenofobiczne, oraz antysemickie, przeciwstawiały jeden naród, naród niemiecki, innym nacjom oraz europejskim społecznościom. Hitleryzm przyczynił się podziału ludzkości na tę lepszą (czyli na mogącą wykazać się aryjskim pochodzeniem), oraz na tę gorszą (czyli na tych wszystkich, którzy z pochodzeniem aryjskim nie mieli nic wspólnego).

Aby wcielić w życie swoją chorą ideologię, Adolf Hitler zorganizował całą machinę, której kolejne tryby działały bez najmniejszego nawet zarzutu. Poniżej będę się starała opisać najważniejsze tryby tego, jakże zepsutego, bezwzględnego, bezdusznego oraz okrutnego mechanizmu, jakim był hitleryzm.

Rozpocznijmy od obozów koncentracyjnych. Najliczniejszą narodowością przetrzymywaną oraz mordowaną w niemieckich obozach koncentracyjnych czasów wojny byli Żydzi. Żydów bowiem, Hitler nienawidził zwłaszcza. Zarzucał im "dyktowanie" warunków traktatu wersalskiego, a tym samym, przypisał im tłamszenie powojennych Niemiec na europejskiej scenie politycznej początków dwudziestolecia międzywojennego.

Nienawiść Hitlera żywiona do społeczności żydowskiej, nie oznaczała jednak, że tylko Żydzi byli ofiarami obozów koncentracyjnych. Niemieckimi więźniami byli także Polacy, Rosjanie, Romowie, a nawet Niemcy. Niezależnie od tego czy dana osoba była mężczyzną, kobietą, czy dzieckiem, podlegała oglądowi, a następnie była kierowana bądź do ciężkiej, katorżniczej pracy na rzecz III Rzeszy, bądź umierała zagazowana w komorze koncentracyjnego obozu. Niemieccy oprawcy nie mieli litości nad swymi ofiarami. Nierzadko pozbawiali ich życia, wstrzykując do krwi fenol lub benzynę. Ciała zamordowanych palili. Z włosów ofiar produkowali szczotki czy pędzle, a z tłuszczu - mydło.

Na tym okrucieństwo obozów koncentracyjnych się nie kończyło. Z nastaniem roku 1942 niemieccy lekarze wykorzystywali więźniów obozów do eksperymentów medycznych. Lepiej byłoby nazwać je, eksperymentami pseudo-medycznymi, eksperymentami w których godność człowieka była deptana, a on sam był zarażany tak okrutnymi chorobami jak malaria, tyfus czy gruźlica.

W obozach koncentracyjnych przetrzymywano (lub mordowano) nie tylko osoby dorosłe, ale także dzieci. Przywożono je z Polski, ze Związku Radzieckiego, z Czechosłowacji, Jugosławii oraz innych europejskich krajów. Dzieci podobnie jak dorośli podlegali oglądowi i ocenie. Te spośród nich, które pomyślnie przeszły przez badania rasy, oraz w przekonaniu hitlerowskich oprawców skłonne były się germanizować, umieszczano w "adopcyjnych" rodzinach niemieckich.

Najważniejsze niemieckie obozy koncentracyjne, mające na celu eksterminację ludności słowiańskiej, powstały na ziemiach polskich, a dokładniej w Oświęcimiu, Brzezince, czy Majdanku.

Po drugie NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei czyli Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników). Podstawowe wytyczne w działalności partii wyznaczały takie koncepcje ideologiczne jak: rasizm, szowinizm, nacjonalizm czy antykomunizm. Bazując na fatalnej sytuacji gospodarczej, jakiej doświadczała Europa oraz świat w dobie bezpośrednio po zakończeniu I wojny światowej, wykorzystując nastroje niezadowolenia oraz rozgoryczenia, będące konsekwencją przegranej, NSDAP w krótkim czasie pozyskała wielu sympatyków, wśród których znaleźli się między innymi: drobnomieszczanie, uboższa burżuazja, zdemobilizowani żołnierze (a zwłaszcza oficerowie), urzędnicy oraz cierpiący biedę chłopi. Wzrost liczby zwolenników partii był zatrważający. Szacuje się, że w roku 1920 do NSDAP należały 64 osoby, podczas gdy w latach 1935-1944 liczba ta zwiększyła się do blisko 8,5 miliona.

W proporcjonalnym, błyskawicznym tempie ewoluowała także kariera polityczna głównego ideologa partyjnego, czyli Adolfa Hitlera. W dniu 30 stycznia 1933 roku, mogący liczyć na poparcie wielkiego kapitału oraz junkrów Hitler, podniesiony został do rangi kanclerskiej. Od tego też dnia, oblicze polityczne państwa niemieckiego miało ulec kompletnej zmianie.

NSDAP stojąc na straży hitlerowskiej ideologii, rozbudowywało aparat terroru. Postępował proces inwigilowania politycznych przeciwników, ale także zwykłych obywateli. Budowano coraz to nowe komórki aparatu policyjnego, wznoszono obozy koncentracyjne, likwidowano przejawy wszelkiej myśli opozycyjnej. Na tym nie koniec. Niemal każda dziedzina życia, niemal każdy sektor państwowej egzystencji, poddane zostały odgórnej kontroli oraz ścisłej reglamentacji. Bardzo szybko w międzywojennych Niemczech obowiązywać zaczęły zasady wodzostwa (czyli tzw. Fuhrerpronzip).

Na zewnątrz, na forum polityki europejskiej, hitlerowcy dążyli do podboju kontynentu, do narzucenia Europie tzw. "nowego porządku", porządku na straży którego sami by stali. Koncepcja podboju emanowała wrogimi emocjami oraz krzywdzącą ideologią faszystowską, nacjonalistyczną, ksenofobiczną, jak również antysemicką. Antysemityzm oraz wrogość do wszelkich (poza niemiecką oczywiście) nacji, stały się przyczyną budowania obozów koncentracyjnych, oraz wymordowania w samej tylko Polsce, blisko 6 milionów niewinnych ludzi.

Po trzecie Gestapo (Geheime Staatspolizei). Niemiecka policja polityczna, zwana popularnie Gestapo, powstała z ramienia Hermana Goeringa, w roku 1933. Pełniła ona funkcję strażnika oraz ochroniarza ideologii hitlerowskiej oraz ładu politycznego, powstałego na fundamencie tejże ideologii. Podstawowym zadanie stojącym przed członkami Gestapo, było eliminowanie wszelkich, realnych lub wyimaginowanych, przeciwników oraz potencjalnych wrogów systemu stworzonego przez Hitlera. Nie miało najmniejszego znaczenia jakimi środkami posłuży się policja polityczna aby "uciszyć" oponentów lub politycznych przeciwników, ważne było natomiast aby w ogóle do owego "uciszenia" doprowadzić.

Aby wypełnić powierzoną mu misję w sposób jak najdoskonalszy oraz najlepszy, Gestapo wykorzystywało takie narzędzia działania jak: prowokacja, terror indywidualny, prześladowania psychiczne oraz fizyczne osób podejrzanych. Wiele osób z bezpośredniej inspiracji policji politycznej było także kierowane do obozów zagłady, obozów koncentracyjnych.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że w dobie rządów sprawowanych przez Adolfa Hitlera, Gestapo było jednym z najsprawniejszych mechanizmów, przybliżających Fuhrera do panowania nad Europą.

Po czwarte tworzenie siatki szpiegowskiej. W okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej, oraz w czasie jej trwania, Niemcy rozbudowali aparat szpiegowski w takich częściach świata jak: Europa Środkowa oraz Zachodnia, Ameryka Łacińska, Półwysep Bałkański, Bliski Wschód, Skandynawia oraz rejony nadbałtyckie.

Po piąte polityka agresji w stosunku do innych państw kontynentu europejskiego. Realizacja zaborczej polityki niemieckiej rozpoczęła się z nadejściem roku 1938. Wówczas to Hitler dokonał tzw. "Anschlusu Austrii". Austria miała dla Niemców znaczenie tak gospodarczo-infrastrukturalne, jak i strategiczne. Ziemie austriackie mogły bowiem stanowić doskonały punkt wyjścia do prowadzenia niemieckich akcji odwetowych oraz wypadowych, na ziemie wschodnie oraz południowo-wschodnie Europy.

Na Austrii, polityka agresji hitlerowskiej bynajmniej się nie kończyła. W kolejnych latach Niemcy nastawali na takie państwa i narodowości w Europie jak: Czechosłowacja, Polska, Dania, Norwegia, Belgia, Francja, Holandia czy ZSRR.

Koncepcja agresywnej polityki zagranicznej Niemiec hitlerowskich, była konsekwencją ich zamierzeń mających na celu nowe "uporządkowanie ziem Starego Kontynentu". Poszczególne kraje europejskie podbite oraz podporządkowane i zniewolone przez Niemcy, miały uwiarygodnić prestiż oraz znaczenie "rasy panów" w oczach świata, miały udowodnić, że tylko Niemcy mają prawo oraz moc pretendowania do roli hegemona w Europie. Z kolei podbój Związku Radzieckiego, miał tę hegemoniczną oraz władczą pozycję uwiarygodnić. Dzięki podbitej Rosji Radzieckiej, hitlerowcy mieli uzyskać nową "przestrzeń życiową", nowy prestiż oraz niepodważalność swego stanowiska na forum polityki międzynarodowej.

Po szóste eksterminacja ludności żydowskiej. Jak już wyżej wspominałam, szczególną nienawiść oraz wielką antypatię, żywił Hitler do narodu żydowskiego. Jego członków obarczał odpowiedzialnością za wytyczne traktatu wersalskiego, oraz za utratę autorytetu państwowego przez Niemcy w dobie po zakończeniu (jakby nie patrzeć przegranej przez nie) I wojny światowej.

Uznani za najniższy, najgorszy oraz najmniej wart z narodów, naród żydowski, w okresie rządów Hitlera oraz jego orędowników, wiele przecierpiał. Jego członkowie byli masowo mordowani, ginęli w komorach gazowych, w obozach koncentracyjnych. Na co dzień żyli w gettach. Nakazywano im noszenie specjalnych opasek z gwiazdą Dawida. Odmawiano prawa do korzystania z publicznych restauracji, kin, teatrów czy miejsc użyteczności obywatelskiej. Nie pozwalano przemieszczać się środkami komunikacji miejskiej.

Opisane wyżej metody działania totalitaryzmu jakim był hitleryzm, oraz symbolicznie naznaczona ideologia niemieckich oprawców, w tym tego największego, Adolfa Hitlera, nasuwają na myśl tylko jedno stwierdzenie: oby świat nigdy więcej nie musiał doświadczać podobnego okrucieństwa, i oby nigdy więcej na ziemi nie pojawił się równie okrutny człowiek.