Formalną decyzją Rady Państwa w dniu 13 grudnia 1981 roku wprowadzono na terenie całego obszaru Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL) stan wojenny. Jednak już dzień wcześniej to jest 12 grudnia (około godziny 16) podjęto decyzję o rozpoczęciu działań związanych z wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. Jako pierwsze miały zacząć działać MSW i MON. Zaplanowano te działania na godzinę 23.30 ,12 grudnia 1981 roku.
Pierwsze przygotowania do wprowadzenia w Polsce stanu wojennego datuje się już na rok 1980. Prace studyjne nad wprowadzeniem stanu wojennego rozpoczął, na polecenie Komitetu Obrony Kraju , ówczesny szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego generał Florian Siwicki w sierpniu 1980 roku. W dniu 16 sierpnia 1980 roku powstał specjalny Sztab Ministerstwa Spraw Wewnętrznych o kryptonimie: "Lato `80". Decyzję o jego utworzeniu podjął ówczesny minister spraw wewnętrznych. Sztab ten według założeń ministra miał koordynować działania wszystkich służb podlegających resortowi spraw wewnętrznych, a celem było "zapewnienia bezpieczeństwa, ładu i porządku publicznego w kraju".
Pomysł stanu wojennego należy przypisywać ówczesnemu I sekretarzowi Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR) generałowi armii, Wojciechowi Jaruzelskiemu. W tym czasie pełnił on także funkcję prezesa Rady Ministrów oraz ministra obrony narodowej. W dniu 13 grudnia 1981 roku objął on jeszcze jedną funkcję, a mianowicie funkcję przewodniczącego Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON). Oficjalna propaganda określała WRON, jako "administratora stanu wojennego". Wron nigdy tak naprawdę nie pełniła, ani nie wykonywała tej funkcji. Niestety najważniejsze decyzje zapadały w nieoficjalnie tylko w gronie, skupiającym się wokół generała Wojciecha Jaruzelskiego.
Okres stanu wojennego był okresem, w którym obowiązywał zakaz działalności wszelkich organizacji. Ponadto nastąpiła militaryzacja największych przedsiębiorstw. Polegało to na tym ,że polecenia wydawane w tych zakładach były tożsame z rozkazami wojskowymi. Natomiast odmowa ich wykonania lub wszczynanie strajków miały być karane przez sądy wojskowe. Swobody obywatelskie zostały ograniczone między innymi poprzez wprowadzenie godziny policyjnej. Obywatelom dokuczał także brak swobód poruszania się, zakaz manifestacji, blokady telefoniczne, kontrole rozmów i listów, oraz cenzura. Doszło także do weryfikacji kadr w administracji publicznej, sądownictwie i szkolnictwie.
Niestety stan wojenny to ciemna karta w historii Polski, która zapisana jest tragicznymi wydarzeniami, a symbolem tych tragicznych wydarzeń stała się masakra górników w kopalni "Wujek". Miała ona miejsce w dniu 16 grudnia 1981 roku. Doszło także do innych akcji o charakterze pacyfikacyjnym na terenie całego kraju. Władze PRL przeprowadziły takie akcje również w: Hucie imienia Lenina w Krakowie, stoczni Gdańskiej oraz w stoczni Szczecińskiej, Hucie Warszawa, Zakładach Metalowych "Ursus" (ZM "URSUS"), Wytworni Sprzętu Komunikacyjnego "Świdnik" (WSK "ŚWIDNIK"), kopalniach "Manifest Lipcowy", "Borynia" i "Staszic". W trakcie trwania stanu wojennego internowano około 10 tysięcy osób. Osobami internowanymi byli działacze związkowych i politycznych. Spowodowało to ograniczenie życia społecznego w Polsce. Stan wojenny został zawieszony w grudniu 1982 roku. Zaś zniesiono go w 1983 roku, po wizycie papieża Jana Pawła II w Polsce.
Stan wojenny był odpowiedzią ówczesnych władz PRL na coraz częstsze manifestacje i strajki. Władza obawiała się, że "Solidarność" jest coraz bliżej władzy. Polacy masowo popierali "solidarność" . Ludzie mieli dość komunistycznych władz. Ta formacja była według Polaków jedyną możliwością lepszego i nowego życia. Polacy chcieli niezależnej Polski, bez zależności od ZSRR. Władza próbowała tłumić wszelkie objawy opozycji wobec komunistycznego ustroju. Władza uznała, że jedynym dla niej wyjściem będzie właśnie wprowadzenie stanu wojennego. Przygotowywany od sierpnia 1980 projekt stanu wojennego, był przez władze PRL uzasadniany między innymi groźbą zamachu stanu i przejęcia władzy przez opozycję skupioną w Solidarności, załamaniem gospodarki oraz możliwością interwencji radzieckiej. Stan wojenny był dobry tylko dla władzy, którą chronił. Uderzał on w społeczeństwo, którego swobody obywatelskie zostały ograniczone. Działania władz pokrzywdziły wielu ludzi. Część z nich zginęła, a znaczna większość została internowana. Ekonomiści zgodnie uważają, że system komunistyczny bardzo ograniczał i spowalniał rozwój gospodarczy państwa. Prawdopodobnie gdyby nie został on wprowadzony to w przypadku obalenia komunistyczne władz Polska byłaby o wiele bardziej rozwiniętym państwem ekonomicznie i gospodarczo niż jest w chwili obecnej.
