Etruskowie to ludność zamieszkująca północną część Italii w okresie starożytnym.

Etruskowie - organizacja państwa

Etruskowie pojawili się ok. 1000 r. p.n.e. Ich pochodzenie nie jest znane, część historyków uważa ich za autochtonów, część za wędrowców z Azji Mniejszej.

Etruskowie osiedlili się początkowo między dolnym Tybrem a rzeką Arno, dominując miejscową ludność i wprowadzając niewolnictwo.

Niezależne państwa-miasta zamieszkiwane przez Etrusków rządzone były przez lucumones - urzędników wywodzących się z arystokracji. Państwa-miasta tworzyły związek o charakterze religijnym, szczególnie rozwijając wróżbiarstwo, a niekiedy składając ofiary z ludzi.

Gospodarka Etrusków opierała się na wielkich majątkach ziemskich, handlu oraz rzemieślnictwu. Etruskowie byli bardziej rozwinięci od mieszkańców Italii: dzięki nim rozwinęło się rolnictwo, drogi, rozpoczęto eksploatację rud żelaza i miedzi.

Etruskowie - podboje

Ok. 600 r. p.n.e. Etruskowie rozpoczęli podboje, kierując się najpierw poza Apeniny, kierunku rzeki Pad. DO najważniejszych miast należały Felsina, Melpum, Mantua i Rawenna. Udając się na południe Etruskowie zdobyli Rzym.

Dalsza ekspansja Etrusków została zagrożona przez Greków - ok. 540 r. p.n.e. stoczyli oni z nimi zwycięska bitwę pod Alalią na Korsyce, ale już w 525 r. p.n.e. ponieśli klęskę pod Kyme.

Walka z Grekami znacznie osłabiła Etrusków i doprowadziła do powolnego rozpadu ich państwa.