Izolinia (in. izarytma) jest to linia na mapie przedstawiająca równe wartości liczbowe w rozmieszczeniu danego zjawiska. Pojęcie to zostało wprowadzone do kartografii przez niemieckiego geografa i przyrodnika Aleksandra Humboldta, który żył w latach 1769 - 1859. Występuje wiele rodzajów izolinii, a do najważniejszych i najczęściej stosowanych należą:

Izoamplitudy - linie na mapie klimatycznej przedstawiające wartości jednakowych amplitud (wahań), np. skrajnych temperatur powietrza w ciągu doby.

Izoanomale - linie na mapie klimatycznej przedstawiające wartości o jednakowym odchyleniu, anomalii, np. od średniej rocznej temperatury powietrza dla danego obszaru.

Izobary - linie na mapie klimatycznej przedstawiające wartości ciśnienia atmosferycznego na danym obszarze w określonym czasie.

Izobaty - linie na mapie przedstawiające głębokości zbiorników wodnych.

Izohaliny - linie na mapie przedstawiające wartości zasolenia zbiorników morskich i oceanicznych.

Izohele - linie na mapie klimatycznej przedstawiające wartości nasłonecznienia danego obszaru w określonym czasie.

Izohiety - linie na mapie klimatycznej przedstawiające wartości sum opadów atmosferycznych w określonym czasie.

Izohipsy (poziomice) - linie na mapie topograficznej lub fizycznej przedstawiające wysokości bezwzględne (tzn. mierzone od poziomu morza) lub względne danego obszaru.

Izotermy - linie na mapie klimatycznej przedstawiające rozmieszczenie wartości średniej temperatury powietrza w określonym czasie.