Imigracja (z łac. "immigrae" = wejść, osiedlić się) oznacza przybycie do nowego miejsca zamieszkania - miasta, kraju, regionu. Człowiek uczestniczący w imigracji to imigrant. Zjawiskiem poprzedzającym imigrację jest emigracja, czyli opuszczenie miejsca dotychczasowego zamieszkania. Ogół zjawisk dotyczących przemieszczania się ludności, a więc zarówno imigracji jak i imigracji, określa się pojęciem migracja.
Imigracja stała się obecnie dużym problemem krajów wysoko rozwiniętych, zwłaszcza Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Francji, czy Szwajcarii. Zalewają je bowiem fale imigrantów z krajów biednych, np. do USA w latach 90-tych ubiegłego stulecia przybywało około 1 mln imigrantów rocznie. Stąd też obcokrajowcy stanowią duży procent społeczeństwa krajów bogatych.
Główną przyczyną imigracji jest poszukiwanie pracy i co za tym idzie chęć poprawy warunków życia. Dlatego też cudzoziemcy osiedlają się głównie w miastach. W wielu krajach prowadzi to do konfliktów narodowościowych i społecznych. Ludność miejscowa widzi w imigrantach zagrożenie na rynku pracy. Cudzoziemcy z kolei często borykają się z jej brakiem, rośnie w nich niezadowolenie i domagają się dodatkowych praw u władz państwa czy regionu, które muszą zapewniać im pomoc socjalną. Zdarza się, iż zatrudniają się "na czarno", co prowadzi do dużych strat w gospodarkach krajów. Często dochodzi do agresji między grupami ludności napływowej a miejscowej, np. w wielu francuskich i niemieckich miastach częste są bójki, podpalanie sklepów czy samochodów.
Zjawisko imigracji nie ma jednak jedynie negatywnych aspektów. Imigranci stanowią bowiem zazwyczaj tanią siłę roboczą, wobec czego firmom opłaca się ich zatrudniać. Mieszanie się ludności prowadzi także do wymiany doświadczeń, zwiększenia wydajności pracy i wzrostu przedsiębiorczości. Wielu imigrantów ponadto szybko asymiluje się w nowych warunkach i nie jest traktowanych jako odmienna grupa ludności.
