Atrakcyjność turystyczną danego miejsca można wyznaczyć na wiele sposobów. Jednym z nich jest tzw. metoda bonitacji, w której rozpatruje się cztery elementy decydujące o atrakcyjności danego miejsca. Tymi elementami mogą być np.:
- rzeźba terenu (im większe wysokości względne tym lepsza ocena),
- wody powierzchniowe (im większy udział cieków i zbiorników wodnych tym lepsza ocena),
- roślinność (im większy odsetek lasów tym wyższa ocena),
- zagospodarowanie turystyczne (im więcej miejsc noclegowych tym wyższa ocena).
Następnie przyznaje się punkty według poniższych tabel:
Tab. 1 Ocena atrakcyjności turystycznej na podstawie rzeźby terenu
|
Wysokości względne (m)
|
Przyznane punkty
|
|
0 - 50
|
1
|
|
50 - 150
|
2
|
|
150 - 250
|
6
|
|
250 - 350
|
9
|
|
> 350
|
10
|
Tab. 2 Ocena atrakcyjności turystycznej na podstawie wód powierzchniowych
|
Powierzchnia (%)
|
Przyznane punkty
|
|
0 - 5
|
1
|
|
5 - 10
|
2
|
|
10 - 25
|
5
|
|
25 - 50
|
7
|
|
> 50
|
9
|
Tab. 3 Ocena atrakcyjności turystycznej na podstawie roślinności
|
Powierzchnia (%)
|
Przyznane punkty
|
|
0 - 10
|
2
|
|
10 - 25
|
3
|
|
25 - 50
|
5
|
|
50 - 75
|
8
|
|
> 75
|
9
|
Tab. 4 Ocena atrakcyjności turystycznej na podstawie miejsc noclegowych
|
Noclegi/km²
|
Przyznane punkty
|
|
< 5
|
3
|
|
5 - 30
|
4
|
|
30 - 60
|
5
|
|
60 - 100
|
6
|
|
> 100
|
7
|
Po podliczeniu punktów porównuje się otrzymany wynik z poniższą tabelą (im więcej punktów tym większa atrakcyjność):
|
Liczba punktów
|
Kolor
|
|
7 - 14
|
niebieski
|
|
15 - 19
|
zielony
|
|
20 - 24
|
żółty
|
|
25 - 29
|
pomarańczowy
|
|
30 - 35
|
czerwony
|
