Wenus jest drugą w kolejności planetą naszego Układu Słonecznego w Galaktyce Drogi Mlecznej. Ze względu na masę, gęstość oraz średnicę jest zbliżona tymi parametrami do naszego globu ziemskiego - planety Ziemi. Wenus zawdzięcza swą nazwę Grekom, którzy zaczerpnęli ją z mitologii i wierzeń od imienia bogini miłości i piękności - Venus. I nie można się temu dziwić, że ta planeta - piękna błyszcząc w pogodną noc ujęła za serca jej badaczy i obserwatorów nocnego nieba. Swój blask zawdzięcza miąższej warstwie atmosfery, której skład charakteryzuje się wysoką zawartością dwutlenku węgla, z kolei barwa chmur jest uwarunkowana znacznym stężeniem kwasu siarkowego.

Wenus to planeta należąca do naszego Układu Słonecznego, która znajduje się w najkrótszej odległości od powierzchni Ziemi i temu zawdzięcza fakt, ze stanowi najjaśniejszy obiekt na nieboskłonie, pomijając oczywiście na pierwszych miejscach Słońce i Księżyc. Jednakże warunki atmosferyczne na powierzchni planety w tym przypadku nie są podobne do tych, panujących na naszej Ziemi. jest tam… jak w piekle. Wartość temperatury oscyluje wartością w granicach 400-500 stopni Celsjusza, zaś wartość ciśnienia jest około 90 razy większa od średniej wartości ziemskiej.

Pierwsze nowoczesne sondy międzyplanetarne, lądując na powierzchni Wenus, były zdolne do pracy jedynie przez okres kilku godzin. Jest to rezultat działania grubej, gęstej atmosfery. Wenus składa się w 97% z dwutlenku węgla. Ten gaz sprawia, że promienie słoneczne emitowane przez Słońce zdolne są przenikać przez nią bez przeszkód docierając bezpośrednio do powierzchni, a odbite od powierzchni promieniowanie cieplne pozostaje w atmosferze jak pod przykryciem szczelnego, szklanego dachu szklarni. Konsekwencją jest tzw. efekt cieplarniany, który przejawia się wzrostem temperatury na powierzchni planety i w jej atmosferze. Warunki atmosferyczne istniejące na powierzchni planety eliminują jakiekolwiek przejawy życia organizmów.

Sama planeta, którą nieustannie zasłonięta jest przez gęsty pas chmur, staje się w wyniku tego niedostępną dla zdjęć wykonywanych w świetle widzialnym przez specjalistyczne urządzenia astronomiczne, umieszczone w kosmosie jak i na powierzchni Ziemi. Wiadomości na temat rzeźby powierzchni znane są nam dzięki obserwacjom radarowym, które są prowadzone przez naukowców i obserwatorów z pokładów sond międzyplanetarnych. Najdokładniejszymi danymi o Wenus może się pochwalić sonda o nazwie Magellan, która swój start z powierzchni Ziemi miała w 1989r. a koniec swych obserwacji miała w 1993r. Ponad 70% powierzchni Wenus pokrywają słabo ukształtowane równiny, natomiast około 10% to obszar wyżyn i łańcuchów górskich, które sięgają wysokości nawet do 11 000 m. Wenus pokrywają liczne kratery spowodowane zderzeniami z meteorytami, długie i rozległe rowy tektoniczne oraz przejawy aktywności wulkanicznej.

Wenus jest specyficzną planetą. Wszystkie planety Układu Słonecznego obracają się wokół własnej osi wykonując ruch wirowy i krążą wokoło Słońca w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Jednak Wenus odbywa swój ruch wirowy zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, czyli w odwrotnym kierunku w stosunku do innych planet. Nikt jeszcze nie wytłumaczył naukowo przyczyn tej prawidłowości, lecz astronomowie doszli do wniosku, że Wenus w przeszłości również wykonywała ruch w tym samym kierunku co reszta planet, lecz jej rotacja uległa zmianie na skutek kolizji z jakąś inną asteroidą lub planetoidą. Wenus charakteryzuje się dłuższą dobą niż rokiem, gdyż obrót wokoło Słońca wymaga 225 dni, a ruch wirowy odbywa się w czasie aż 243 dni.

Podstawowe parametry planety.

Wenus leży w odległości 108 200 000 km od Słońca. Jej średnica na równiku wynosi około 12 104 km. Czas potrzebny na obieg wokół Słońca wynosi 224,70 dni ziemskich zaś obrót wokoło własnej osi wynosi 243 dni 0 godz. 27 min 30 sek. Planeta rozwija prędkość orbitalną równą 35,03 km/s. Wartość temperatury na jej powierzchni wynosi +480 stopni Celsjusza. Masa Wenus stanowi 0,81 masy Ziemi. Średnia gęstość planety w porównaniu z gęstością wody wynosi 5,25. Wenus nie posiada księżyców - żadnych naturalnych satelitów. Nachylenie osi planety wynosi około 177,3 stopni. Długość promienia równikowego wynosi 6,051.8 km. Wartość albeda optycznego wynosi około 0,65. Wielkość promienia polarnego wynosi 6 052 km. Stała słoneczna Wenus wynosi 2 660 W/m2

Atmosfera Wenus składa się ze śladowej zawartości dwutlenku siarki, pary wodnej, tlenku węgla, argonu, helu, neonu, chlorowodoru. Największą objętość atmosfery zajmuje dwutlenek węgla w wielkości 96% oraz azot w wielkości 3%.

Skorupa planety zbudowana jest ze skał krzemianowych o grubości 50 km. Płaszcz Wenus jest skalny i posiada grubość około 3 000 km. Jądro ma charakter półpłynnego ciała złożonego z żelaza i niklu o promieniu około 3 000 km.