Rybę tą możemy spotkać niemal w całej Europie, (nie występuje tylko w jej skrajnie północnej i południowej części) oraz w Azji ta terytorium Rosji.
Kiełb krótkowąsy (Gobio gobio) zasiedla gównie szybko płynące rzeki krainy pstrąga i lipienia, spotykamy go też w stawach i jeziorach o czystej i dobrze natlenionej wodzie z twardym piaszczystym lub żwirowym dnie. Jest rybą przydenną spędzającą okres lata na płyciznach, natomiast zimą zajmuje głębsze miejsca. Pokarmem dla kiełbia krótkowąsego są różnego rodzaju robaki, skorupiaki, larwy wodnych owadów a także ikra ryb. Jest to mała ryba nie stanowiąca dużego znaczenia w gospodarce rybackiej, osiąga długość od 12 do 17 cm. Maksymalnie 20 cm, nie jest objęty wymiarem ani okresem ochronnym. Tarło odbywa w maju i czerwcu. Często bywa stosowany w wędkarstwie jako przynęta na duże drapieżniki. Krewniakami pospolitego kiełbia krótkowąsego w naszych wodach są: kiełb białopłetwy - białowąsy (Gobio albipinnatus), długowąsy (Gobio uranoscopus), oraz kiełb Kesslera (Gobio Kessleri). Są one rzadko spotykane, dlatego wszystkie wymienione wyżej gatunki są objęte w Polsce ochroną.
Kiełbie przeważnie są niebiesko-zielone lub oliwkowo-brązowe na grzbiecie, na brzuchu białe, boki jaśniejsze w kolorze połyskliwego mosiądzu. Na płetwach nieparzystych liczne ciemne plamki. Ciało wydłużone lekko spłaszczone bocznie, wygrzbiecone. Posiada łuski koliste , średniej wielkości, w liczbie 44-51 wzdłuż linii bocznej wygiętej do dołu i obramowanej od dwóch stron czarnymi smugami. Kiełb posiada dolny otwór gębowy. Na górnej szczęce 2 krótkie wąsiki. Płetwa ogonowa tak jak u wszystkich gatunków kiełbi jest rozwidlona, składa się ona z 8-9 promieni, natomiast płetwa grzbietowa z 8-10 promieni.
