Koralowce mają jedynie postać polipa, posiadającego skomplikowaną budowę. Różnią się od stułbipoławów występowaniem przeróżnych pionowych przegród występujących w chłonąco - trawiącej jamie oraz wpukleniem ektodermy w kierunku gębowej jamy; gardziel wyścielona jest przez ektodermę. (Przegrody występujące w chłonąco - trawiącej jamie powodują znaczne zwiększenie trawiennej powierzchni, co zwierzęciu istotnie umożliwia trawienie organizmów o takich rozmiarach jak kraby czy ryby ). Gonady powstają na obrzeżach przegród. Rozmnażanie polipów koralowców odbywa się także przez pączkowanie. Tworzą kolonie lub też żyją pojedynczo. Poszczególne polipy danej kolonii zawsze łączą się między sobą poprzez kanały gastralnej jamy, podczas gdy wytwarzają szkielet wapienny we wnętrzu kolonii.
Na głębokości równej 30-150 m w Śródziemnym Morzu żyje Koral szlachetny i tam tworzy kolonie krzaczaste mające wysokość rzędu kilkudziesięciu centymetrów. Uwspólnione ciało kolonii ma barwę intensywnie czerwone, kontrastuje z pięknie białymi polipami rozproszonymi na powierzchni. Ciało to okrywa wapienny twardy szkielet o "kolorze koralowym", poławianym od tysiącleci oraz poszukiwany w celu wyrobu ozdób. Cechą szlachetnych korali oprócz cudownej barwy jest także ich trwałość i twardość. Cechy te pochodzą stąd, iż zawierają oprócz soli wapnia - tak jak w przypadku kości kręgowców - duże ilości organicznej substancji.
Inny rząd koralowców stanowią ukwiały. Stanowią one pojedyncze duże polipy, o długości kilku do kilkunastu, kilkudziesięciu nawet centymetrów. Zamieszkują one licznie jakiekolwiek morza mające pełne zasolenie (35 promili w przybliżeniu). Nie wytwarzają szkieletu. Przytwierdzone są silnie do podłoża, zwykle do skał, mięsistą, dużą podeszwą. Chwytają duże stosunkowo zwierzęta, takie jak kraby, ryby czy wieloszczety.
Korale madreporowe czyli rafotwórcze stanowią obszerny rząd koralowców, który obejmuje kilkaset gatunków. Ich ogromna większość występuje w gorących morzach. Kolonie tych organizmów mogą mieć kształt krzaczasty, kształt liści, grzybów lub też bochenków chleba a wielkość równa kilkanaście centymetrów do nawet dwóch metrów.
Pojedyncze polipy nie przekraczają z kolei kilku milimetrów, ich pożywieniem jest drobny planktonem oraz martwe organiczne zawiesiny, choć niektóre z nich nawet łowią narybek. Część wyżywienia znaczna otrzymywana jest od bruzdnic symbiotycznych, które żyją we wnętrzu korala.
Koralowe rafy, tak jak na lądzie krzewy, udostępniają miejsce będące schronieniem dla różnych zwierząt. Tworzą środowisko morskie najbogatsze, w którym bardzo licznie zgromadzone są bajecznie kolorowe ryby, kraby, wypławki, ślimaki, jeżowce, wieloszczety, strzykwy, rozgwiazdy i w zasadzie wszystko co żyje tylko w morzu. Na skruszonych szkieletach korali obumarłych wyrastają nieustannie nowe, co doprowadza to tego, iż tworzą się z czasem pokłady wapiennych skał, mające grubość dochodzącą do setek metrów, zaznaczając iż warstwy głębsze pochodzą z bardziej odległych geologicznych epok. Istnieje tysiące wysp, które zbudowane są przez korale. Często mają one typowy dla nich kształt pierścienia, który zwany jest atolem. Obejmuje on wewnętrzny płytki basen czyli lagunę. Wynika to z tego, iż dla korali niezbędny jest ruch wody a intensywnie rosną na częściach rafy zewnętrznych, podczas gdy obumarłe, wewnętrzne jej części podlegają procesowi rozmywania i wietrzenia.
