Główną funkcją oka jest odbieranie bodźców świetlnych. Narząd wzroku stanowi Galka oczna, która osadzona jest w oczodole, który wyściela tkanka nerwowa włóknista. Gałka oczna ma kształt kulisty, a jej średnica sięga 23 milimetrów. Obracanie gałką oczną umożliwiają mięśnie zewnętrzne oka.
Do aparatu ochronnego oka zaliczamy:
- powiekę dolną o górną oka
( ruch obu powiek możliwy jest dzięki mięśniom, mięśniowi okrężnemu oka, mięśniowi dźwigaczowi powieki górnej). Na powiekach znajdują się rzęsy, które ułożone są w czterech rzędach. Każdy włosek ma gruczoł łojowy. Podrażnienie mieszka powoduje pojawienie się stanu zapalnego, zwanego tzw. jęczmieniem.
- spojówka
Jest to błona śluzowa, pokrywająca dolną stronę powieki oraz powierzchnię oka, od strony tęczówki i rogówki. W okolicy przyśrodkowej oka znajduje się jeziorko, w którym gromadzą się zabrudzenia.
- gruczoł łzowy
Jest to pęcherzykowaty gruczoł, który znajduje się w kącie bocznym, tuz przy stopie oczodołów. Dzięki niemu oko jest cały czas obmywane cieczą, której nadmiar dostaje się do kanału. Płyn łzowy posiada właściwości bakteriobójcze.
- gałka oczna
Buduje ją trzy warstwy:
1. Białkówka, czyli twardówka, stanowiąca zewnętrzną błonę, utworzoną z tkanki łącznej ułożonej we włókna. Do twardówki przyczepiają mięśnie, które poruszają gałkę oczną.
2. Rogówka, stanowiąca przednią część twardówki jest przezroczysta i wyjątkowo czuła na ból. Przepuszcza ona promienie świetlne a stałe zwilżenie zapewniają jej łzy.
3. Naczyniówka, stanowiąca błonę środkową oka, znacznie unaczynioną ( gęsta sieć kapilar). Przechodzi ona z przodu w tęczówkę, pełniącą rolę regulującej dopływ światła przesłony. Pomiędzy twardówką i rogówką, znajduje się ciało rzęskowe, z mięśniem rzęskowym. Do tego mięśnia dołącza się soczewka, a sam miesień odgrywa ważną rolę akomodacyjną.
4. Tęczówka, jest to barwna część gałki ocznej. Przyjmuje barwę niebieską, żółtą lub zupełnie brązową. Zabarwienie zależy od ilości a nie od jakości barwnika. Jeśli jest go niewiele to oko jest niebieskie, jeśli jest go dużo to oko ma barwę ciemnobrązową. Kształt tęczówki jest pierścieniowaty, a w centrum leży źrenica, dzięki której ograniczana jest ilość promieni świetlnych dochodzących do wnętrza oka.
5. Siatkówka, jest błoną wewnętrzną gałki ocznej. Jest silnie unerwiona i zawiera znaczne ilości komórek światłoczułych, czyli fotoreceptorów. Fotoreceptory te to pręciki, biorące udział w widzeniu barw oraz widzeniu o zmierzchu. Struktury te posiadają w swoim wnętrzu rodopsynę, czyli białko wpływające na jakość widzenia.
Na siatkówce znajduje się plamka żółta. Jest to skupisko samych czopków. Fotoreceprotry te odgrywają zasadniczą rolę w odróżnianiu barw i widzeniu dziennym. Pod plamką żółta znajduje się plamka ślepa, stanowiąca miejsce odchodzenia nerwu wzrokowego. Nerw ten przechodzi przez oczodół i wchodzi do odpowiedniego ośrodka znajdującego się w mózgu.
6. Ciałko szkliste, wypełnione głównie wodą ( 98%) o elipsoidalnym kształcie. Kształt ciałka szklistego utrzymywany jest dzięki włókienkom łącznotkankowym. Pomiędzy tymi włóknami znajdują się mukopolisacharydy, które wpływają na jego przeźroczystość. Na przedzie ciała szklistego znajduje się wgłębienie, w którym leży soczewka. Noworodki posiadają w stosunku do osób dorosłych bardziej kulistą soczewkę. Ze strukturą ta wiąże się zdolność do akomodacji, czyli zmian krzywizny padających promieni świetlnych, umożliwiające bliskie widzenie.
Najczęściej występującymi wadami wzroku są:
a) Krótkowzroczność.
Wada ta polega na skupianiu promieni świetlnych tuż przed siatkówką. Aby zminimalizować tę wadę konieczne jest użycie dwuwklęsłych soczewek.
b) Dalekowzroczność.
Wada ta polega na skupianiu się promieni za siatkówką. Celem wyeliminowania wady konieczne są szkła dwuwypukłe.
c) Astygmatyzm.
Jest to widzenie zniekształconego obrazu. Korygacja wady polega na użyciu szkieł cylindrycznych.
d) Daltonizm.
Jest to wrodzona wada, która objawia się zaburzeniami w widzeniu i rozpoznawaniu barw.
Wada ta dotyka głównie mężczyzn, większość z nich nie wie nawet, że cierpi na takie schorzenie.