Choroba ta po raz pierwszy została opisana w 1981 roku. Jest to zespół, w którym dochodzi do pojawienia się wielu schorzeń, a szczególnie różnego rodzaju zakażeń. Choroby takie są najczęściej skutkiem uszkodzenia układu immunologicznego. Uszkodzenie takie następuję w wyniku infekcji wirusa HIV. Specyfika tego wirusa polega na tym, że atakuje on tylko komórki układu odpornościowego, jakimi są limfocyty. Komórki te, stanowiące białe ciałka krwi zaczynają wadliwie spełniać swoja rolę i organizm cierpi z powodu błahych zazwyczaj infekcji.
Duże stężenie wirusa HIV występuje w płynach ustrojowych osoby zakażonej. Szczególnie dużo wirusa znajduje się w krwi, nasieniu, wydzielinie pochwy, a także w mleku karmiącej matki. Wedle panującego poglądu zakażenie może nastąpić także w czasie kontaktu ze ślina. Jak dotąd nie ujawniono przeniesienia wirusa właśnie ta drogą. Stężenie HIV w ślinie jest bowiem znikome.
Do zakażenia wirusem HIV dochodzi najczęściej w czasie kontaktu heteroseksualnego. W czasie wniknięcia wirusa do organizmu, układ odpornościowy rozpoczyna wytwarzanie obronnych komórek, głównie limfocytów.
Cząsteczka wirusa HIV, dostaje się do limfocytu T i tam wbudowuje własny materiał genetyczny do jego DNA.
Wraz z materiałem genetycznym komórki następuje namazanie się wirusów.
Rozwój pełnoobjawowego AIDS może trwać nawet kilka lat. W tym czasie zakażony, nieświadomy swojego nosicielstwa może zarażać inne osoby. Jak dotychczas nie udało się wynaleźć skutecznego leku przeciwko wirusowi HIV. Jedyne skuteczne środki mogą jedynie działać hamująco na proces namnażania się wirusa.
