Tkanki roślinne - zespół komórek o podobnej budowie i funkcjach.
- Tkanki stałe - powstałe z tkanek merystematycznych.
- Tkanki twórcze - młode komórki o charakterze embrionalnym.
Tkanki twórcze (merystematyczne) - duże jądra, mało wakuol. Dzielimy je na:
(1. Merystemy pierwotne: występują w ciele zarodka, są to stożki wzrostu pędu i korzenia.
(2. Merystemy wtórne - powstają z odróżnicowania się tkanek stałych, np. miękiszowej (następuje ich powrót do stanu embrionalnego. Wyróżniamy kambium (miazga twórcza) oraz fellogen (miazga korkotwórcza). Ten podział został dokonany w oparciu o czas powstania merystemów; poniżej w oparciu o położenie merystemów: wierzchołkowe (stożki wzrostu) - w wierzchołku pędu i korzenia, powodują wzrost pędu i korzenia na długość, interkalarne - u podstawy międzywęźli u traw, powodują wzrost na długość; boczne - przyczyniają się do wzrostu na grubość (kambium i fellogen)
Kambium - produkuje komórki tkanki przewodzącej, na zewnątrz łyko do wewnątrz drewno. Fellogen - odróżnicowuje się z okolnicy lub tkanki miękiszowej, wytwarza korek na zewnątrz, a do wnętrza fellodermę.
Tkanki stałe
(1) Tkanka miękiszowa - cienkie ściany komórkowe, liczne wakuole. Typy miękiszu: zasadniczy (wypełnia przestrzenie między tkankami), asymilacyjny (palisadowy i gąbczasty), spichrzowy (gromadzi substancje zapasowe), wodny (gromadzi wodę), powietrzny - aerenchyma (gromadzi powietrze.
(2) Tkanka wzmacniająca - pojawiła się w związku z opanowaniem przez rośliny środowiska lądowego. Wyróżniamy kolenchymę i sklerenchymę.
a) Kolenchyma jest żywa, występuje w intensywnie rosnących częściach roślin, ściany komórkowe są celulozowe, może zawierać chloroplasty.
b) Sklerenchyma - w wyrośniętych organach, komórki są martwe, ściany komórkowe zdrewniałe, często występuje w owocach, nasionach.
(3) Tkanka przewodząca - zbudowana z niejednorodnych komórek. Podział tej tkanki na drewno i łyko.
a) Łyko - zbudowane z rurek sitowych, przewodzących asymilaty z liści do łodygi i korzenia. Rurki sitowe to komórki z poprzecznymi ścianami, które uległy perforacji. Komórki są żywe, ale pozbawione jądra komórkowego. Oprócz rurek sitowych w łyku występują komórki przyrurkowe, włókna łykowe i miękisz łykowy.
b) Drewno - przewodzi wodę i sole mineralne z korzenia do łodygi i liści. Dwa rodzaje elementów przewodzących w drewnie: cewki i naczynia. Naczynia to długie rury złożone z wielu komórek ułożonych jedna nad drugą, w których zanikły ściany poprzeczne. Są to komórki martwe z dodatkowymi zgrubieniami. Elementy niezgrubiałe to jamki, zapewniające kontakt między komórkami. Naczynia występują u okrytonasiennych. Cewki u paprotników i roślin nagonasiennych. Cewki są martwe, mają ostro zakończone końce, zachodzących na siebie klinowato. W drewnie obok naczyń i cewek występują włókna drzewne oraz miękisz drzewny.
(4) Tkanka okrywająca - chroni roślinę, pośredniczy w transpiracji i wymianie gazowej. Wyróżniamy skórkę i korek.
a) Skórka - żywe komórki, zwykle bez chloroplastów. Skórka najczęściej jest jednowarstwowa. Powierzchnia skórki pokryta jest woskiem lub kutyną tworzącymi kutikulę. Wytwory skórki to aparaty szparkowe i włoski, a na korzeniu dodatkowo włośniki.
b) Korek - martwe komórki ściśle przylegające. Dojrzałe komórki wypełnione są powietrzem. Korek pełni rolę termoizolacyjną, chroni przed mrozami, a garbniki i barwniki zawarte w korku zabezpieczają roślinę przez patogenami. Korek powstaje w skutek działania fellogenu. Kontakt z otaczającym środowiskiem korek zachowuje dzięki przetchlinkom.
MSZAKI - dzielimy na mchy i wątrobowce. Przedstawiciel mchów: mech płonnik. Budowa mchu płonnika: ryzoidy, ulistniona łodyżka, bezlistna łodyżka, zarodnia. Przystosowania do życia na lądzie: listki płaskie i gęsto osadzone, zwiększające powierzchnię asymilacyjną, częściowy brak skórki - dzięki temu mogą pobierać wodę z opadów (rośliny higroskopijne). W budowie anatomicznej występują wszystkie rodzaje tkanek omówione powyżej. Rozmnażanie mchu płonnika: przemiana pokoleń. Dominuje samożywny, haploidalny (1n) gametofit (ulistniona łodyżka), rozwijający się z haploidalnego zarodnika, z wcześniejszym przejściem przez stadium tzw. splątka. Mech płonnik jest jednopienny (na jednym osobniku plemnie i rodnie). Na szczycie ulistnionej łodyżki są zatem rodnie, produkujące komórki jajowe i plemnie produkujące plemniki. Do zapłodnienia dochodzi w obecności kropli wody. W wyniku zapłodnienia powstaje diploidalna (2n) zygota. Zygota przekształca się w bezlistna diploidalną łodyżkę - sporofit, który jest cudzożywny i uzależniony od gametofitu. Po jakimś czasie na szczycie sporofitu wytwarza się zarodnia. W zarodni po mejozie produkowane są zarodniki haploidalne (1n). Zarodniki dają znów początek gametofitowi.
