jeden z głównych kierunków w XX-wiecznym dramacie i teatrze, posługujący się parodią i groteską. Punktem wyjścia w teatrze absurdu jest sytuacja zarysowana niemal realistycznie, traktowana jako pretekst do rozwoju niezwykłych wydarzeń ujawniających bezsens ludzkich wysiłków, poczucie zagrożenia i absurdalność świata.
Postacie bohaterów również są tworami groteskowymi, a ich działania pozbawione są motywacji psychologicznej. Mówią językiem potocznym, ale tak, by ujawnić jego ograniczenie i banalność. We Francji zapowiedzią teatru absurdu był Król Ubu A. Jarry'ego (1888). Znaczącym momentem była premiera Czekając na Godota S. Becketta (1952). Wśród przedstawicieli wymienia się takich twórców jak: E. Ionesco, H. Pinter, A. Adamow, E. Albee, w Polsce: S. I. Witkiewicz, W. Gombrowicz, S. Mrożek.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
