rodzaj sztuki: widowiska, podczas których na scenie występują aktorzy oglądani przez zgromadzoną publiczność. Kreują oni pewną rzeczywistość "na niby", według określonych konwencji i reguł. Ze względu na rodzaj ruchu scenicznego, obecność słowa i muzyki wyróżnia się rozmaite typy widowisk: przedstawienie dramatyczne, opera, balet, pantomima. Elementy towarzyszące w nich należą do scenografii (malarska organizacja sceny, światło, rekwizyty, kostiumy). Całościowy charakter zapewniają widowisku scenografia i reżyseria. Podstawę widowiska stanowi tekst literacki (dramat, libretto), przekładany następnie na system znaków teatralnych.
Uważa się, iż teatr wyrósł z szeroko rozumianej obrzędowości, z kultu religijnego i obrzędów magicznych, w których występuje element przeistaczania się uczestników w kogoś innego, niż się jest na co dzień. W kulturze europejskiej teatr wykrystalizował się z pierwotnych form kultu dionizyjskiego. Podobnie w średniowieczu ukształtował się dramat liturgiczny. Właściwy teatr jako dziedzina sztuki powstał w momencie, gdy uległ desakralizacji i zaczął pełnić funkcje dydaktyczno-poznawcze, estetyczne i ludyczne. Wtedy też powstał dramat jako rodzaj literacki. W ciągu wieków wykształciły się różne formy teatru w zależności od oczekiwań odbiorców, możliwości technicznych, dominujących tendencji artystycznych.
W średniowieczu królował teatr religijny (misteria, pasje, moralitety). W odrodzeniu rozwijał się teatr dworski i teatr szkolny oraz mieszczański. W XVII w. modne stały się opera i teatr magnacki. W 1765 r. powstał w Polsce Teatr Narodowy. W XIX w. uległ on dalszej profesjonalizacji, powstały nowe placówki i instytucje.