odmiana stylizacji, utwór nawiązujący do określonego wzorca (utworu, stylu jakiegoś pisarza, lub prądu literackiego) w celu ośmieszenia go. Zabieg ten polega na zestawieniu pewnych cech wzorca z nie pasującym do nich kontekstem (np. w poemacie heroikomicznym) lub na przesadnym wyjaskrawieniu cech wzorca.
Parodia bywa bezinteresowną zabawą literacką, ale najczęściej stanowi formę satyrycznego rozliczenia z konwencjami i stanowiskami ideowo-artystycznymi. Parodia jest kategorią ponadgatunkową, może występować w różnych gatunkach, w całości utworu lub jego części. Jako parodyści zasłynęli: M. Cervantes, Wolter, I. Krasicki.
W XX w. parodia jest jedną z podstawowych kategorii literackich. Elementy parodystyczne odnaleźć można u S. I. Witkiewicza, W. Gombrowicza (teatr absurdu, dramat groteskowy), w poezji dadaistów i surrealistów.
