referendarz wielki koronny, marszałek Sejmu Wielkiego (1788-92 r.), współautor Konstytucji 3 maja. Wychował się w rodzinie o poglądach reformatorskich, a jego ojciec Jacek (kanclerz wielki koronny) związany był z patriotycznie nastawioną grupą szlachty. Stanisław odebrał staranne wykształcenie w domu, a następnie podjął służbę w husarii jako rotmistrz. Od 1756 r. brał udział w sejmach jako poseł.
Już na sejmie konwokacyjnym 1764 r. poparł propozycje ograniczenia liberum veto i władzy hetmańskiej. W latach 1776-80 wchodził w skład Rady Nieustającej, a w latach 1780-92 pełnił funkcję referendarza koronnego. Zyskał sobie wtedy duże uznanie i szacunek, gdyż był człowiekiem bardzo uczciwym i z tego względu wybrano go na marszałka Sejmu Wielkiego. Związany był z obozem patriotycznym i popierał polityczne aspiracje mieszczaństwa. Brał czynny udział w pracach nad przygotowaniem Konstytucji 3 maja, którą początkowo opracowywano nawet w jego mieszkaniu.
Potępił przystąpienie króla do Targowicy i na znak protestu wyjechał do Saksonii, a następnie do Włoch. Do swoich dóbr w Galicji powrócił dopiero w 1796 r. W 1806 r. związał się z obozem pronapoleońskim i został prezesem Komisji Rządzącej, a następnie Prezesem Rady Ministrów Księstwa Warszawskiego. Był zwolennikiem oczynszowania chłopów i wzięcia ich pod opiekę prawną państwa (zrobił to zresztą w swoich dobrach), a kiedy ten projekt zawetowano w Radzie - podał się do dymisji. Pełnił później funkcję prezesa senatu.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
