duchowny, pedagog, pisarz polityczny, poeta, reformator szkolnictwa, prekursor polskiego oświecenia. Urodził się w średnioszlacheckiej rodzinie w okolicach Jędrzejowa. Uczył się w szkole oo. pijarów w Piotrkowie, a w 1718 r. przyjął śluby zakonne i sam zajął się nauczaniem poezji i wymowy w szkołach pijarskich. W 1725 r. wyjechał do Rzymu na studia w Collegium Nazarenum. Lata 1729-30 spędził na zaznajamianiu się z metodami nauczania we Francji, Niemczech i Austrii.
Po powrocie do kraju związał się z Czartoryskimi, którzy byli zwolennikami przeprowadzenia w państwie pewnych reform. Konarski napisał wtedy broszurę Rozmowa pewnego ziemianina ze swoim sąsiadem o teraźniejszych okolicznościach (1732 r.), w której potępił liberum veto. Po śmierci Augusta II Sasa poparł kandydaturę Stanisława Leszczyńskiego na króla i prowadził na jego rzecz działalność publicystyczną (powstały wtedy Rozmowy poufne (1732 r.) i dyplomatyczną: uczestniczył w poselstwie do Wersalu w latach 1735-36. Ostatecznie jednak, podobnie jak i Czartoryscy, pojednał się później z Augustem III.
W 1740 r. założył w Warszawie słynne Collegium Nobilium - nowoczesną szkołę średnią o bardzo wysokim poziomie nauczania, przeznaczoną dla młodzieży szlacheckiej i magnackiej. W jej programie wychowawczym było m.in. wpajanie patriotyzmu. Na potrzeby szkolnego teatru Konarski pisał nawet sztuki dramatyczne, np. Tragedia Epaminondy. W latach 1750-55 przeprowadził reformy we wszystkich szkołach pijarskich, które później naśladowali też jezuici.
Był najwybitniejszym prekursorem polskiego oświecenia i gorącym patriotą, o czym najdobitniej chyba świadczy jego najsłynniejsze, kilkutomowe dzieło O skutecznym rad sposobie (1760-63), w którym zawarł program naprawy Rzeczypospolitej. Domagał się zniesienia liberum veto, reformy parlamentaryzmu, powołania stałego rządu przy królu (rady rezydentów szlacheckich i senatorskich), praw politycznych dla mieszczan i ograniczenia poddaństwa chłopów. Uczestniczył też w zebraniu i opublikowaniu polskich konstytucji sejmowych Volumina legum. W 1771 r. król Stanisław August Poniatowski odznaczył go medalem Sapere auso (temu, który odważył się być mądrym).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
