działacz spółdzielczy, prezydent II RP. W młodości związany był ze Związkiem Młodzieży Polskiej "Zet" oraz ze Zjednoczeniem Robotniczym. Później przez pewien czas działał w PPS, a w latach 1895-1905 znalazł się we władzach tej partii. Przez kilka lat przebywał w Anglii, gdzie spotkał się z tamtejszym ruchem spółdzielczym i po powrocie do Polski zajmował się jego adaptacją w kraju. Był także redaktorem "Przedświtu", a w latach 1906-15 - "Społem". W latach 1911 -15 działał w Zarządzie Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych.
W niepodległej Polsce związał się politycznie z PSL "Piast", a w latach 1918-22 był wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej. Po zabójstwie G. Narutowicza został wybrany w grudniu 1922 r. na prezydenta II RP - zrezygnował z tej funkcji po zamachu majowym Piłsudskiego w 1926 r. Od tego czasu aż do wybuchu II wojny światowej zajmował się pracą naukową w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a od 1927 r. był też dyrektorem Spółdzielczego Instytutu Naukowego.
