Klechdy sezamowe - biografia autora
Bolesław Leśmian (właśc. Bolesław Lesman) urodził się 22 stycznia 1877 roku w Warszawie. Był jednym z najwybitniejszych poetów polskiego modernizmu, a także prozaikiem, tłumaczem i prawnikiem.
Pochodził z inteligenckiej rodziny żydowskiej. Studiował prawo na Uniwersytecie Kijowskim, lecz od młodości poświęcał się literaturze. Przebywał jakiś czas w Paryżu, gdzie zetknął się z symbolizmem i sztuką francuską. Po powrocie do Polski pracował m.in. jako notariusz w Hrubieszowie i Zamościu, łącząc obowiązki zawodowe z działalnością artystyczną.
Twórczość Leśmiana wyróżnia się bogatym językiem poetyckim, neologizmami i filozoficzną refleksją nad życiem, śmiercią i ludzką duszą. W jego utworach świat realny przenika się z fantastycznym, a natura staje się tłem dla metafizycznych rozważań.
Poeta zmarł 5 listopada 1937 roku w Warszawie na atak serca.
Ważniejsza twórczość:
„Sad rozstajny” (1912)
„Klechdy sezamowe” (1912/13)
„Przygody Sindbada żeglarza” (1913)
„Łąka” (1920)
„Napój cienisty” (1936)
„Dziejba leśna” (1938, wyd. pośmiertne)
„Klechdy polskie” (1956, wyd. pośmiertne)
