Trzej muszkieterowie - geneza utworu i gatunek
Powieść Trzej muszkieterowie Aleksandra Dumas jest pierwszą częścią trylogii, wydawanej we francuskim dzienniku "Le Siecle" w 1844 r. Jest to przykład tzw. powieści płaszcza i szpady, niezwykle popularnej w XIX w., która łączy elementy powieści przygodowej, historycznej i romansu. Inspiracją do napisania powieści były dla Dumasa pamiętniki Charlesa de Batza, muszkietera z Gaskonii. Wzorem dla stworzenia postaci D'Artagnana stał się królewski muszkieter Charles de Batz de Castelmore d'Artagnan. Postać Atosa wzorowana była na Armandzie de Sillegue d'Athor d'Autievelle, Portosa - na Isaacu de Portau, natomiast Aramisa na Henrym d'Aramitz. Według półfikcyjnych pamiętników de Batza ci trzej mężczyźni pełniący w XVII w. na dworze króla Ludwika XIII służbę muszkieterów, ze względu na swoją bliską przyjaźń nazywani byli „braćmi”.
Siedemnastowieczna Francja w dziele Dumasa podzielona jest na royalistów i zwolenników wszechpotężnego kardynała Richelieu, który, choć w powieści stanowi postać negatywną, w rzeczywistości był zręcznym politykiem, obdarzonym dużą przenikliwością i rozumem i faktycznie zarządzał krajem. Narrator powieści jest trzecioosobowy i wszechwiedzący.
