Jan Paweł II, czyli Karol Wojtyła, urodził się w 1920 roku zmarł w 2005. Od 1978 roku był papieżem. Na świat przyszedł w Wadowicach ( niewielkie miasteczko położone od Krakowa). Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim w dziedzinie polonistyki oraz w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza, tam obronił swój doktorat z dziedziny teologii. Na kapłana został wyświęcony w 1946 roku, po odbyciu studiów w podziemnym seminarium krakowskim. Uczęszczając do seminarium uczęszczał również do pracy w kamieniołomach. Od roku 1948 został wikarym na parafii w Niegowici, a później w Krakowie w Kościele świętego Floriana. Swoją pracę habilitacyjną obronił na Uniwersytecie Jagiellońskim. Prowadził wykłady w wyższych seminariach duchownych w: Katowicach, Częstochowie oraz Śląsku, a od 1954 roku na KUL. Sakrę biskupią otrzymał w 1958 roku stając się biskupem pomocniczym w archidiecezji krakowskiej. W roku 1964 został metropolitą Krakowa, a 1967 roku mianowano go kardynałem. Karol Wojtyła był aktywnym uczestnikiem soboru watykańskiego II, zebranego w latach 1662 - 1965. 16 października 1978 roku wybrano go na papieża. Od przeszło czterystu lat był to papież niepochodzący z Włoch. Od początku swojego pontyfikatu odznaczał się dużą działalnością duszpasterską. Odbył dużo pielgrzymek. Odwiedził ponad 70 państw. Zyskał sobie wielką sympatie oraz popularność. W roku 1979 po raz pierwszy jako papież odwiedził Polskę. Miało to ogromne znaczenie dla samego rozwoju politycznego w Polsce, którą odwiedził kolejno w latach: 1983, następnie 1987, w roku 1991 był w Polsce dwukrotnie, w 1997, 2003. W roku 1981 raniony został w trakcie zamachu dokonanego na nim przez terrorystę pochodzącego z Turcji. Zasadnicze przesłania jego pontyfikatu to: nowa ewangelizacja: społeczeństw zachodnich i postkomunistycznych, przestrzeganie praw człowieka, jak również prawa do godnej pracy, podniesienie wartości godności ludzkiej, sprzeciwienie się bezwzględnemu materializmowi, sprzeciwienie się totalitaryzmowi, zwłaszcza komunie, ekumenizm, apelowanie oraz walka o pokój. Był gorliwym obrońcą tradycyjnych wartości oraz nakazów moralnych w Kościele katolickim. Zdecydowanie sprzeciwiał się wyświęceniem kobiet na kapłanów, antykoncepcji, eutanazji oraz aborcji. Wszystko to wywołało względem papieża tego, że jest konserwatystą, pomimo jego wielkiego się otwarcia na współczesny świat. Podczas jego pontyfikatu 1 1984 roku dokonano reformy prawa kanonicznego, został wydany nowy Katechizm Kościoła Katolickiego w 1992 roku, a w Polsce wydano go w 1995 roku, zreorganizowano również Kurię Rzymską, dokonał wielu kanonizacji oraz beatyfikacji. Posiada on również spory dorobek filozoficzny z dziedziny myśli jak i etyki oraz antropologii. Do jego głównych dzieł należą: Miłość i odpowiedzialność z roku1960, Osoba i czyn z roku 1969, Zagadnienia podmiotu moralności z roku 1991. Wątki filozoficzne rozwijał także w swoich papieskich encyklikach: Redemptor hominis, ogłoszone w 1979 roku, Dives in misericordia, ogłoszonej w1980 roku, Laborem exercens, ogłoszonej w1981roku, Centesimus annus, ogłoszonej w 1991roku. Do twórczości literackiej Jana Pawła II zalicza się: wiersze, poematy, medytacje oraz dramaty, takie jak: Przed sklepem jubilera, Brat naszego Boga. Jana Paweł II na stolicy piętrowej jest dwustu sześćdziesiątym czwartym papieżem oraz pierwszym papieżem Polakiem. Za wybór papieża jest odpowiedzialne Kolegium Kardynałów, czyli konklawe. Każdy papież sprawuje urząd dożywotnio, teoretycznie może sam abdykować. Kuria rzymska i Święte Kolegium to osobiści doradcy, kardynałowie, których za główny cel obrali sobie zadanie mające zachować ciągłość samego papiestwa. Są oni odpowiedzialni za prawidłowy przebieg konklawe.

Papiestwo należy w Kościele rzymskokatolickim do instytucji, która sprawuje najwyższą władzę. Jego tradycja wywodzi się z powołania Szymona Piotra, którego powołał sam Jezus Chrystus jako przywódcę apostołów oraz zwierzchnika Kościoła. Cała ta instytucja doprowadziła do zmian w chrześcijaństwie. Jej złe zrozumienie stało się również przyczyną i zerwanie więzi z pierwotnym chrześcijaństwem. A co dalej jedności z kościołem wschodnim.

Papiestwo i jego rozwój. Dużą rolę w rozwoju papiestwa wniosły ludy germańskie, które osiedliły się na granicach cesarstwa rzymskiego. Ludy te przyjmowały wiarę chrześcijańska bardzo szybko. Ochrzczeni królowie pochodzący z Germanii panowali w: Tuluzie, Kartaginie, Rawennie oraz Paryżu. Obok tych plemion Kościół rzymski zyskało dużą liczbę wierzących pośród ludów, które osiedliły się na terenach Półwyspu Pirenejskiego jak również na terenach wysp brytyjskich oraz Galii. Ludy te oprócz chrześcijaństwa przyjęły także dogmaty, liturgię rzymską oraz moralność, a w tym zwierzchnictwo papieskie, które jest najwyższą władzą.

PAPIESTWO W ŚREDNIOWIECZU. Dużą rolę w jego umacnianiu odegrali: Augustyn oraz Bonifacy. Bonifacy w 722 roku nakazał niemieckim biskupom złożyć papieżowi Grzegorzowi II przysięgę, która świadczyła, że tereny te stają się podległe zwierzchnictwu papieża. Jurysdykcja została również rozciągnięta na kraje frankońskie jako tereny misyjne. Rok 794 był rokiem, gdzie biskupi z tych terenów oddali się pod władzę papieża. Do jednoznacznego określenia roli instytucji papiestwa doprowadził Mikołaj I, którego zdaniem biskup rzymski posiada całkowitą władzę, którą sprawuje w Kościele, dlatego od decyzji papieża nie ma żadnej apelacji, nie wolno poddawać sądom orzeczeń oraz wyroków papieża.

Mikołaj I uznał również pseudoizydoriańskie dekrety, które są zbiorem prawa kościelnego, ma ona na celu uzasadnienie całej roli papieża i centralizacji jego władzy. Badacze tego dekretu uważają, że stanowi on mieszaninę dekretów papieskich, orzeczeń soborowych oraz synodalnych, fragmentów pochodzących z samego PŚ, a także pism, którymi autorami są Ojcowie Kościoła. Papież Grzegorz VII doprowadził do otwarcia nowej karty w całej historii instytucji papieskiej. Określił on rolę papieża w 27 lapidarnych zadaniach, nazywając je Dictatus Papae. Program ten nakazywał skierowanie ważniejszych spraw do rozpatrywania przez stolicę apostolską. Bez wyrażenia zgody przez papieża nie można było zwoływać synodu. Tylko papież posada prawo, które zezwala mu na przenoszenie, mianowanie oraz usuwanie biskupów. Papież jest nieomylny oraz święty. Nad instytucją papiestwa i zarządzeń miała czuwać instytucja legatów wysyłano ją do poszczególnych krajów. Była ona także kontrolą papiestwa względem działalności biskupów. Największy szczyt swojego rozwoju papiestwo osiągnęło podczas pontyfikatu papieża Innocentego III, on to ogłosił całemu światu, że jego osoba stanowi następcę samego Jezusa Chrystusa oraz Piotra, dlatego ludzie powinni dążyć go bezgraniczna uległością oraz posłuszeństwem. Formułę tą potwierdzono w trakcie soboru laterańskiego, w roku 1215. W rękach papieskich byli nie tylko biskupi oraz całe duchowieństwo, ale również władza świecka, która zdaniem papieża Innocentego III to tylko odbicie i blask papieskiego zwierzchnictwa nad światem. Podwaliny teoretyczne do umocnienia samej roli papiestwa dał święty Tomasz pochodzący z Akwinu. Papiestwo zostało ostro skrytykowane przez Marcina Lutra i jego instytucja stała się również przyczyną dużego wstrząsu w samym katolicyzmie, co dalej stała się jednym z czynników, które wpłynęły na jego rozłam. Kuria Rzymska jest odpowiedzialna za kwestie dotyczące spraw państwowych oraz spraw Kościoła. Dużą rolę odgrywa także Radio Watykańskie, które realizuje audycje w kilkudziesięciu językach i dziennik noszący tytuł Osservatore Romano. Watykan jest państwem, które jest jeszcze pozostałością po utworzonym w 754 roku Państwie Kościelnym.