Abraham jest jedną z najbardziej znanych postaci, których historia została opisana na kartach Starego Testamentu. Bóg, który najpierw obdarzył Abrahama upragnionym synem Izaakiem, następnie postanowił poddać jego wiarę ogromnej próbie. Z próby tej Abraham wyszedł zwycięsko, za co spotkała go nagroda – Bóg obdarował go licznym potomstwem i bardzo długim życiem.

Początek historii Abrahama

Historia Abrahama została opisana w Księdze Rodzaju Starego Testamentu. Abraham (Abram) pochodził z miasta Ur Chaldejskiego leżącego w Mezopotamii. Był synem Teracha, bratem Nachora oraz Harana. Miał żonę Saraj. Mimo podeszłego wieku nie doczekali się potomstwa. Terach wraz z Abramem, Saraj oraz Lotem wyruszył z Ur Chaldejskiego i udał się do Charanu.

Gdy Abram miał 75 lat, objawił mu się Pan i przekazał swoją wolę: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z Ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i imię twoje rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył (Rdz, 12, 1-3).

Abram wraz z Saraj oraz Lotem wyruszył w podróż. Gdy dotarł do miejscowości nieopodal Sychem, Bóg po raz kolejny mu się ukazał i oddał mu ziemię we władanie.

Wyprawa Abrahama do Egiptu

W krainie Kanaan, którą Abraham dostał od Boga, nastał głód. Abraham ruszył więc w drogę do Egiptu. Towarzyszyła mu piękna żona Saraj, o którą się lękał. Abraham wymyślił więc podstęp – napotkanym ludziom mówił, że Saraj to jego siostra.

Podstęp się jednak nie udał – gdy do Faraona doszły wieści o ponadprzeciętnej urodzie Saraj, władca postanowił wziąć ją za żonę, a Abrahama odprawić. Bóg zesłał karę na Faraona – gdy ten zorientował się, co się dzieje, wezwał Abrahama i kazał mu zabrać Saraj. Wrócili w okolice Hebronu, gdzie Bóg po raz kolejny ofiarował Abrahamowi ziemię.

Przymierze Abrahama z Bogiem

Gdy Abram miał 99 lat, Bóg ukazał mu się po raz kolejny i powiedział: Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów (Rdz 17, 4-5).

Polecił mu także, aby od tej chwili nie nazywał swojej żony Saraj, lecz nadał jej imię Sara. Ponadto, Bóg obiecał Abrahamowi, że doczeka się syna od Sary. Abrahama zdziwiły te słowa, ponieważ miał blisko sto lat, a jego żona była zaledwie dziesięć lat od niego młodsza. Jednak Bóg spełnił swoją obietnicę i po roku Sara urodziła syna, któremu nadali imię Izaak.

Bóg wystawia Abrahama na próbę

Abraham z Sarą doczekali się upragnionego syna, gdy byli w podeszłym wieku. Sara wykarmiła jednak Izaaka własną piersią. Rodzice bardzo kochali swojego potomka i nie spodziewali się, na jaką próbę Bóg postanowi wystawić ich wiarę.

Abraham usłyszał od Boga następujące wezwanie: weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę (Rdz 22, 2). Abraham nie wahał się ani przez chwilę. O poranku wziął osła i wyruszył w drogę do miejsca, które mu Bóg polecił. Gdy dotarł na wskazane wzgórze, zbudował na nim ołtarz, na którym chciał złożyć syna w ofierze.

W momencie, gdy Abraham chwycił za nóż, aby zabić Izaaka, usłyszał głos: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna (Rdz 22, 12). Abraham dostrzegł w krzakach barana, którego złożył w ofierze zamiast swojego syna.

W nagrodę za swą niezłomną wiarę i wypełnianie woli Boga, Abraham otrzymał obietnicę licznego potomstwa i błogosławieństwa.

Śmierć Sary i małżeństwo z Keturą

Sara, żona Abrahama, dożyła późnej starości – zmarła w wieku 127 lat. Po jej śmierci mężczyzna ożenił się jeszcze raz, a jego wybranką została Ketura. Mimo bardzo podeszłego wieku Abraham doczekał się jeszcze sześciu synów. Byli to kolejno Zimran, Jokszan, Medan, Midian, Jiszbak oraz Szuach. Abraham zmarł w wieku 175 lat i został pochowany przez swoich synów Izaaka i Izmaela obok Sary.

Abraham – człowiek, który nie zwątpił w Boga

Abraham był bez wątpienia człowiekiem niezwykle silnej wiary, który całym swym sercem ufał Bogu. Nie wahał się nawet oddać swojego ukochanego syna w ofierze, jeśli tylko taka była wola Pana. Nie kłócił się z Bogiem, postanowił za to posłusznie spełnić jego polecenie. Abraham zdawał sobie sprawę z tego, że powinien być bezgranicznie posłuszny Bogu. Postanowił poświęcić wszystko, co najbardziej kochał tu na ziemi, aby dowieść swojej wiernej miłości Stwórcy.

Bóg przerwał próbę w ostatnim momencie, gdy Izaak leżał związany, a Abraham sięgał po nóż, by zadać synowi śmiertelny cios. Za wierność Stwórcy spotkała Abrahama obiecana nagroda. Doczekał się licznego potomstwa i dożył w szczęściu 175 lat.

Abraham to postać, która jest ważna nie tylko dla chrześcijan, lecz zajmuje znaczące miejsce także w tradycji żydowskiej i muzułmańskiej.