W czasach średniowiecznych, gdy muzykowanie na dworach zastrzeżone było dla trubadurów czy truwerów, wśród rycerstwa usłyszeć można było śpiewy z towarzyszeniem, harfy, lutni- po placach i targach miejskich wędrowali rybałci. Oni też tworzyli ówczesna muzykę świecką przeznaczoną przede wszystkim dla tej części społeczeństwa, którą zwykło się określać mianem "niższej". Rybałt był śpiewakiem, poetą, tancerzem, błaznem, komediantem, akrobatą, kuglarzem. Należał do marginalnej części społeczeństwa- traktowany był na równi z włóczęgą, zbiegłym żakiem czy klerykiem. Rybałci grali na gęślach, lirze, piszczałkach, bębenkach. Tematyka jego utworów dotyczyła zazwyczaj życia codziennego, opisywała też wydarzeni z życia społeczności wśród której dany rybałt się ówcześnie znajdował. Przynosił także opowieści z innych miejsc, o których śpiewał w karczmach czy domach mieszczańskich podczas różnych okoliczności.
