1. Streamer

Pierwsze urządzenia służące do tworzenia zapasowych kopii dysków stałych były to pamięci taśmowe posiadające nośnik w kasecie, czyli tzw. streamery. W ciągu wielu lat stosowania stworzono wiele standardów dla współpracy z taśmami posiadającymi różną szerokość, różną liczbę ścieżek oraz wzajemne niezgodne sposoby zapisu danych.

W 1982 roku utworzony został przez różnych producentów pamięci QIC Commitee (Quarter-Inch Cartridge), którego celem miało być ujednolicenie standardów rejestracji na taśmach magnetycznych. Jego członkowie zaakceptowali tylko niektóre z istniejących, gdzie największą popularność miały urządzenia wykorzystujące standardy:

  • QIC (1/4 cala)
  • DAT (4 i 8 mm, zapis ukośny)
  • DLT (zapis linowy)
  • rejestracja na kasetach video posiadających taśmę szerokości 8 mm
  1. Autoloader

Tak samo jak streamery, autoloadery przeznaczone są do odczytywania oraz zapisywania informacji na taśmie. Posiadają one:

  • jeden napęd
  • urządzenie zmieniające (stąd autoloader)
  • pojemnik na określoną liczbę kaset (zazwyczaj najwięcej 9, w czym mieści się taśma czyszcząca)
  1. Biblioteka taśmowa

Biblioteki taśmowe zasadniczo od autoloaderów różnią się liczbą napędów oraz liczbą miejsc na kasety (slotów). Są to duże urządzenia mające pojemność nawet kilkaset TB.

  1. Napęd Magnetooptyczny

"MO" stanowi skrót od technologii Magneto-optycznej. Napędy MO to urządzenia korzystające z 2 technologii: magnetycznego oraz optycznego zapisu danych. Połączenie zalet każdej z tych technologii w jedno sprawia, iż napędy MO są niezawodne oraz posiadają dużą pojemność i szybkość transferu danych. Dane przechowuje się na wymiennych nośnikach, które są widziane przez system w podobny sposób co dysk twardy, co zapewnia posiadanie oddzielnych dysków dla każdego z klientów lub projektów. Takie rozwiązanie daje następujące korzyści:

  • większe uporządkowanie plików użytkownika
  • nieograniczona pojemność - po zapełnieniu dyskietki MO wystarczy użyć następnej
  • dzięki dyskietkom MO można tworzyć backupy stacji roboczych
  • szybkość transferu danych
  • bezpieczne przenoszenie dużych plików danych (nawet do 5,2 GB)
  • poufne dane można składować na dyskach MO oraz usuwać je z komputera
  • napęd MO może wykorzystywać dyski WORM, które zapewniają całkowite bezpieczeństwo danych (nie można zmienić lub usunąć raz zapisanych danych)
  1. Dysk twardy

Pierwszą pamięcią dyskowa którą wyprodukowała firma IBM była RAMAC, gdzie zapis danych wielkości 5 MB przez indukcyjną głowicę uniwersalną wymagał aż pięćdziesięciu talerzy dyskowych, z których każdy posiadał średnicę 24 cali.

Dyski sztywne (czyli twarde) stanowią jedne z głównych podzespołów komputerowych, które są wykorzystywane przede wszystkim do gromadzenia oraz przechowywania danych. Dyski twarde posiadają duże pojemności oraz szybki transfer informacji. Jeśli chodzi o wybór dysków twardych, jest on bardzo duży; mimo niewielkiej liczby producentów, oferują oni zazwyczaj 2 lub 3 serie produktów, które różniąc się między sobą szybkością obrotową lub trybem pracy interfejsu. Każda z takich serii posiada modele o 4 czy 5 różnych pojemnościach. Do niedawna standard dysków 7200 obrotów na minutę, zaczyna być wypierany przez coraz to lepsze parametry. Jeśli chodzi o serwery, przeważają dyski o prędkości 10000 obrotów na minutę posiadające interfejs SCSI.

  1. Pamięć optyczna
  • CDR, CDRW

Dyski CD-R rozpoczęły nową epokę jeśli chodzi o dziedzinę wymiennych pamięci masowych (z początku były one tak drogie, iż stosowano je jedynie do archiwizowania danych). Przed pojawienie się na rynku napędów CD-RW, funkcjonowały urządzenia PD (Phase Change Dual Action), które wykorzystywały zjawisko zmiany fazy nośnika na krystaliczną bądź amorficzną w zależności od intensywności nośnika oświetlającego powierzchnię dysku. Dyski PD (znajdujące się w plastikowych kasetkach) były podzielone na koncentryczne ścieżki posiadające wydzielone sektory jak w dyskach twardych lub dyskietkach, co zapewniało łatwość gospodarowania wolnym miejscem w trakcie zapisu i kasowania danych. Napędy PD służyły także do czytania płyt CD i mimo niewielkiej popularności, przetarły one drogę dla dysków CD-RW wykorzystujących metodę zapisu opracowaną dla PD.

Niskie ceny płyt CD-R oraz CD-RW sprawiają, iż jest to atrakcyjne medium służące do archiwizacji lub przenoszenia danych. Inną ich zaletą jest stosunkowo duża ich trwałość (najlepsze - 100 i 200 lat) i odporność na wszelkie zanieczyszczenia oraz niedogodne warunki

środowiska. Dyski te mogą być odczytywane niemal przez każdy komputer, a do ich zastosowania nie potrzeba dużej prędkości czy pojemności, dlatego też są one aktualnie najlepszym rozwiązaniem (szybkości zapisu nagrywarek aktualnie oscylują wokół 52x dla płyt CD-R i 12x dla CD-RW).

  • DVDR, DVDRW

W sytuacji potrzeby większej pojemności nośnika niż oferują to płyty CD-R/RW, można skorzystać z wielokrotnie zapisywalnego oraz kasowalnego DVD-RAM. Dysk ten jest niemal identyczny z dyskiem PD - jest on zamknięty w plastikowej kasetce oraz wykorzystuje on taką samą metodę zapisu. Jedyną różnicę stanowi tutaj pojemność - na każdej stronie można zapisać 2,6 GB danych, podczas gdy napędy najnowsze mają łączną pojemność 9,4 GB (po 4,7 GB na każdą stronę). Napędy do zapisu danych stosują szybkość 2x DVD, a więc 2,7 MB/s. Czas dostępu dla DVD to 20 ms a szybkość odczytu - 6x DVD (czyli 8 MB/s).

Oprócz DVD-RAM jest również kilka typów wielokrotnie zapisywalnych DVD; na przykład firmy Philips i Sony wydały DVD-RW, który mieści po 1 GB na stronę. Dysk, który został zaprojektowany zgodnie z napędami DVD-ROM oraz odtwarzaczami DVD, nie znajduje się w kasetce. Inne funkcjonujące obecnie standardy to DVD-R/W czy DVD-RW, jednokrotnie zapisywalne DVD-R o pojemności 1,95 GB lub 4,7 GB. Z uwagi na dużo wyższą cenę napędów od DVD-RAM, stosowane są one zazwyczaj w profesjonalnych systemach.